Recensie: Vechten voor Max - Antoinette van Heugten

Flaptekst: Met pijn in het hart laat Danielle Parkman haar autistische zoon Max opnemen in een inrichting. In plaats van beter gaat het daar steeds slechter met hem. Toch accepteert ze de door de artsen gestelde diagnose niet: Max zou agressief en gevaarlijk zijn, en zo kent ze haar zoon niet. Ze besluit hem weg te halen uit de kliniek, maar dan vindt ze hem bewusteloos in een kamer, onder het bloed, naast een jonge patiënt die is doodgestoken...
Mijn recensie:
Hoever ga je als moeder wanneer je zoon wordt beschuldigd van moord?
Max, de autistische zoon van advocate Daniëlle Parkman, is depressief en suïcidaal wanneer ze hem naar een psychiatrische inrichting brengt om een definitieve diagnose te laten stellen. Van het begin af aan heeft ze een hekel aan de leden van het behandelend team; ze wordt bij haar zoon weggehouden en wordt bij alles wat ze voor Max wil doen tegengewerkt. Ze komt erachter dat ze niet volledig wordt ingelicht over de onderzoeken die bij Max worden gedaan waardoor ze steeds argwanender wordt.
Dan wordt een andere jonge patiënt, Jonas Morrison, vermoord, terwijl Max in diens kamer wordt gevonden, bewusteloos, onder het bloed en met het moordwapen in handen. Max heeft Jonas al een paar keer aangevallen, dus iedereen is ervan overtuigd dat hij de dader is. Iedereen, behalve Daniëlle. Ze beweegt hemel en aarde om zijn onschuld te bewijzen en zet daarbij haar eigen veiligheid op het spel.

Vechten voor Max is het debuut van Antoinette van Heugten. Zij is van huis uit internationaal strafrechtadvocaat en heeft een zoon met het syndroom van Asperger en een stiefzoon die autistisch is. Ze weet waar ze over schrijft en dat is duidelijk te merken aan de schrijfstijl. Helder van taal en met kennis van zaken neemt ze de lezer mee de diepten in van een getraumatiseerde ziel en schetst ze voor welke barrières ouders kunnen komen te staan wanneer ze de instellingen tegenover zich vinden.

Het boek is geschreven in een meeslepende stijl. Door gebruik te maken van de tegenwoordige tijd heb je als lezer het gevoel bovenop het verhaal te zitten; er als het ware zelf bij te zijn. Op het eind van het boek verliest de auteur enigszins de controle over het verhaal, wanneer ze de getuigenis van de moeder van Jonas tijdens een hoorzitting op theatrale wijze beschrijft, maar dat is haar vergeven.
Al met al een geslaagd debuut. De romantische lijn in het verhaal hoort bij een boek van uitgeverij Harlequin Holland (die wij voornamelijk kennen van de bouquetreeksboekjes), maar dat doet niets af aan het geheel.
Antoinette van Heugten (van Nederlandse afkomst) is nu met haar tweede boek bezig, waarin Nederland en de Tweede Wereldoorlog een prominente plaats innemen.