29 november 2013

Vakantie Texel november 2013 (deel 2)

Na de eerste dagen (zie hier) hebben we Texel verder verkend.
Woensdag zou het regenachtig worden en dus was dat een ideale dag om Ecomare te bezoeken. Het is begonnen als zeehondenopvang en is nu uitgebreid met een heel mooi museum over alles wat met Texel te maken heeft: oorsprong, waddenzeeproblematiek, de natuur etc. Heel mooi en interessant voor jong en oud.
En natuurlijk blijft de opvang van de zeehonden heel belangrijk, hoewel de meeste dieren die er nu zijn permanente bewoners zijn omdat ze niet meer terug gezet kunnen worden.

Donderdagochtend is hubby de hele ochtend  op pad geweest met een vogelexcursie, georganiseerd door het Vogelinformatiecentrum van Texel. Zelfs op zo'n koude Novemberdag hebben ze nog 41 verschillende soorten vogels gezien!
's Middags zijn we naar Den Burg gereden voor een lekkere lunch en verder hebben we er een lekker rustig dagje van gemaakt.

Vandaag, vrijdag, werd er storm verwacht. Dus geen betere plek te vinden dan.... het strand! Eerst zijn we naar de zuidwestkant van het eiland gereden, maar daar was het op dat moment niet zo mooi. Daarna naar paal 17 gereden en genoten van de harde wind en de woeste zee. Het was na 10 minuten wel gedaan op het strand; je werd compleet gezandstraald. Gelukkig staat er een hele leuke strandtent, Paal 17 waar we heerlijk hebben geluncht. Van de lunchkaart: Kruier aan zee - Italiaanse bol, gehakt, uien, paprika, champignons en geraspte kaas (uit de oven) en chilisaus. Aanrader!!!

Enkele foto's ter illustratie:

Mooie contrasten tussen wolken, zee en strand


Woeste stormgolven

Voedertijd. Vogels en zeehonden strijden om vis.

De uitzethokken van gestrande zeehonden die weer naar zee kunnen.

Preparatie van gestrande potvis

En nu plannen maken voor de volgende dagen; we mogen nog even!
Wordt vervolgd .......

28 november 2013

Sluipweg - Ingrid Oonincx

'The Magnificent Seven' is een vriendenclubje uit de jaren 80 van de vorige eeuw. Ze zijn tieners en hebben hun hele leven nog voor zich. Helaas blijkt dat voor enkelen niet op te gaan. Drie van hen vinden de dood bij een ongeluk en de overige vier verliezen elkaar uit het oog. Wanneer tien jaar later één van hen overlijdt, ontmoeten de overgebleven drie elkaar tijdens de begrafenis. Gwen zit vast in een liefdeloos huwelijk; Marcel heeft zijn toekomstplannen opzij gezet en beheert de verwaarloosde boerderij van zijn vader en de egocentrische Patrick is het criminele pad opgegaan en leidt nu een bordeel. Kunnen zij hun vriendschap weer nieuw leven inblazen of is er teveel gebeurd in de tussentijd?

Ingrid Oonincx schetst op een herkenbare wijze de perikelen van de jeugd uit een voorbije periode. Naar mijn gevoel is het boek meer een thriller voor de jongere lezer. De vlotte, rechttoe rechtaan schrijfstijl sluit daar goed bij aan. Ook de uitvergroting van de stereotiep aandoende karakters, zoals bijvoorbeeld de criminele Patrick, past daar goed bij.
Het verhaal ontvouwt zich sluipenderwijs, met terugblikken naar de tijd dat de vriendengroep nog compleet was. De spanning is in het begin ver te zoeken, maar naarmate de plot vordert krijgen met name Gwen en Patrick meer vorm en komt de spanningsboog met horten en stoten op gang tot een onverwachte finale.

'Sluipweg' was mijn eerste kennismaking met Ingrid Oonincx. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen en dat heeft het boek helaas niet waar kunnen maken. Maar door de mooi verstopte plot en de vlotte schrijfstijl scoort het boek voor mij een goede voldoende.
Speciaal pluspuntje is de mooie, perfect bij het verhaal passende, cover.
 
(gelezen als leesclubboek voor crimezone.nl)
 

26 november 2013

Vakantie Texel november 2013

Lang naar uitgekeken, wat heet: gesnakt! Even relaxen; even weg van alle stress die voor het grootste deel wordt veroorzaakt door een reorganisatie op mijn werk. Ik ga op korte termijn mijn baan kwijtraken. Er is een passende functie maar daar zijn meer kandidaten voor...... Ik hoop ergens in december meer duidelijkheid te hebben, maar op dit moment is het naadje. En dus - tijd voor vakantie! Even er helemaal tussenuit; we zijn naar ons favoriete Waddeneiland: Texel.
Hier zijn we al een paar keer eerder geweest, waarvan de laatste twee keer in ditzelfde appartement: Aandemaaikeduinen (www.aandemaaikeduinen.nl). Het zijn twee appartementen achter een boerderij en de afgelopen twee keer hebben we in het kleinere gezeten. Nu hebben we gekozen voor wat meer ruimte en op de website stond een prachtige badkamer......
Het appartement maakt alle beloften van de foto's waar: groot, ruim en met een badzaal (dat kan geen kamer meer heten) en een prettig veel warmte afgevende gashaard in de woonkamer. Twee slaapkamers, waarvan één heel ruim. Al met al vermaken we ons hier goed!


Gisteren zijn we aangekomen en hebben we verder niet veel bijzonders gedaan behalve wat boodschappen doen en acclimatiseren. Vroeg naar bed en laat op de volgende morgen - een perfect begin van vakantie :-).
Vandaag zijn we richting De Cocksdorp gereden, omdat hubby zich wilde inschrijven voor een vogelexcursie langs de noordkop van het eiland. Dat gaat uit van het Vogelinformatiecentrum in De Cocksdorp, waar we op ons gemakje hebben rondgelopen.
Op de terugweg naar de auto kwamen we langs een kleding- annex kadoshop net buiten het centrum: De Concurrent Texel. Een hele leuke winkel waar ze hele leuke aanbiedingen hadden, dus zijn we natuurlijk even daar naar binnen gelopen. Hubby heeft een prachtig winterjack van het merk Kjelvik gekocht. Was in de aanbieding en daarna ging er ook nog 'dobbelkorting' vanaf. Dat is nog eens leuk inkopen doen! En hij kan dit jack goed gebruiken tijdens zijn vogeltel- en fotografie-excursies.
Daarna lunch (heerlijke frieten! in het strandtentje op het strand van De Cocksdorp en op een heerlijk leeg strand rondgebanjerd. Zelfs de zon liet zich nog even zien!
Terug in het appartement kwamen de boerderijkippen zich even voorstellen. Genieten :-).

Wordt vervolgd...

Strand De Cocksdorp - Texel
 

Strand De Cocksdorp - Texel
 
Nieuwsgierige kippen

23 november 2013

Nieuw leesvoer (november)

Val - Tupla M
Caro van Soerendonk was ooit een veelbelovende juriste, nu is ze een overwerkte echtscheidingsadvocaat die te veel drinkt, paniekaanvallen heeft en fouten maakt. Als er een officiële klacht tegen haar wordt ingediend, wordt ze tot nader order op non-actief gesteld. Dan vraagt een onbekende vrouw om haar hulp. Haar dochter Valerie is verongelukt in een oude Belgische mijn, maar de verzekering wil niet uitbetalen. In een poging haar gevoel voor eigenwaarde terug te winnen neemt Caro de zaak aan. Dan wordt duidelijk dat men niet zit te wachten op de inmenging van Caro. Wat in eerste instantie op een simpel klusje leek, verandert al snel in een levensechte nachtmerrie.
(recensieboek voor Leestafel.info)

Afwassingen - Patrick deWitt
In een beroemde maar wat verlopen bar in Hollywood werkt een barman. Met morbide belangstelling observeert hij onder het glazen spoelen hoe zijn clientèle avond aan avond in vergetelheid wegzakt en maakt ondertussen aantekeningen voor een roman.
In de hoop meer over ze te weten te komen sluit hij aarzelend vriendschap met de stamgasten, die elk op hun eigen manier verknipt zijn. Maar na verloop van tijd begint hij zichzelf vaker in te schenken dan zijn klanten en zijn leven buiten de bar wordt steeds ondraaglijker. Hij beseft dat hij aan zijn drank- en druggebruik onderdoor zal gaan als hij zichzelf niet bevrijdt. Dus bedenkt hij een ontsnappingsplan.
Afwassingen is een klassiek verhaal over de gevolgen van verslaving, verpakt in een pastiche op het genre van de roman. De vorm is gedurfd maar zorgvuldig geslepen en de stem van de verteller sleept je onverbiddelijk mee in zijn wereld.

(recensieboek voor crimezone.nl)

Geloof je ogen - Linwood Barclay
Barclay is terug met een opwindend verhaal over twee broers in een angstaanjagende maalstroom van macht en moord. Thomas Kilbride heeft een obsessie met Streetview op internet. Door zijn schizofrenie verlaat hij zelden zijn huis, maar via Whirl360.com reist hij zonder de deur uit te gaan. Hij prent elke straat in zijn geheugen en bestudeert elk adres dat op zijn computerscherm verschijnt. Maar dan valt zijn scherpe blik op een verontrustende weerspiegeling in een raam. Het lijkt een vrouw die wordt vermoord. Zijn broer Ray wil hem niet geloven, tot duidelijk wordt dat Thomas' ontdekking hen beiden in gevaar heeft gebracht..
(recensieboek voor crimezone.nl)

Ik volg je - Marelle Boersma
Stel je voor: je woont samen met je vijfjarige dochter in een klein dorp waar niemand je accepteert. Je bent eenzaam, dus als een aardige collega je uitnodigt voor een etentje, neem je het aanbod graag aan. Maar wat als deze collega je niet meer met rust laat? Hij volgt je, overalÉ
Het overkomt Pien. Een op het oog onschuldig etentje met haar collega Theo mondt uit in een serie huiveringwekkende gebeurtenissen, waarbij Pien haar leven niet meer zeker is.

(recensieboek voor Leestafel.info)


De Oktoberlijst - Jeffery Deaver
Gabriela zit in een appartement in Manhattan en kijkt op de klok. Haar dochter is ontvoerd. Ze heeft een schotwond. Ze heeft iemand vermoord. De politie zit haar op de hielen. En ze zit midden in zenuwslopende onderhandelingen met de meedogenloze ontvoerder van haar dochter. Zijn eisen: de Oktoberlijst en een grote som geld. Dan gaat de deurbel…

Dat is het einde van het verhaal van Gabriela – en het ijzingwekkende begin van de nieuwe stand-alone van Jeffery Deaver. Scène voor scène onthult hij welke feiten Gabriela naar de bloedstollende climax van haar verhaal hebben gevoerd. Vanaf het bittere einde, terug naar het begin.

(gewonnen bij actie op crimezone.nl)

Witte ruis - Ake Edwardson
Erik Winter is met zijn gezin naar Spanje verhuisd. Hij heeft een hersenbloeding gehad en is daarvan na twee jaar redelijk hersteld, al heeft hij er een chronische vorm van tinnitus aan overgehouden en wordt hij gekweld door nachtmerries. Hierdoor drinkt hij meer dan goed voor hem is.
Hij keert terug naar zijn vertrouwde team in Göteborg, waar hij te maken krijgt met een zeer akelige moordzaak op het eiland Amundön in het zuiden van de stad.
Een vrouw en haar twee kleine kinderen zijn doodgestoken in hun huis. Wonder boven wonder is de baby nog in leven; het meisje heeft alleen uitdrogingsverschijnselen. De kranten in de brievenbus doen vermoeden dat ze het drie dagen heeft overleefd, maar dat is medisch gezien niet waarschijnlijk. Vreemd genoeg is de speen van het kindje verdwenen…

Wie pleegde deze hartverscheurende moord? En waarom werd het leven van de baby gespaard?
(gekregen van Dettie, dank!)




22 november 2013

Verslag: Inferno - Dan Brown

Het nieuwste boek van Dan Brown met wederom professor Robert Langdon in de hoofdrol, heeft al direct nadat het in de winkel lag voor een nieuwe hype gezorgd. Inferno is alles wat het boek beloofd: spannend, interessant door de vele geschiedkundige informatie, puzzelen met alle ingenieus bedachte plotten, die zijn gebaseerd op Dante Alighieri's meesterwerk De goddelijke komedie en dan met name het deel dat over de afdaling in de hel gaat: Inferno.

Langdons tegenstander is ditmaal een geniale wetenschapper die een middel heeft bedacht om de overbevolking tegen te gaan. De wetenschapper sneuvelt al in het begin van het boek en dan begint een beklemmende race tegen de klok om de uitvoering van diens plan te saboteren en zo de mensheid te redden. Langdon wordt hierbij gesteund door de super intelligente docter Sienna. De tegenstand komt uit onbekende hoek en hun vijanden zijn talrijk en zwaar bewapend. Wie kan het eerst de raadselen van Dante ontcijferen?

Met Inferno heeft Brown weer een prima boek afgeleverd. Er wordt naar mijn mening wel wat te veel uitgeweid over de plaatsen en gebouwen, waardoor het soms meer een toeristische gids dan een spannend boek lijkt. En toch weet Brown de lezer net op tijd weer in het verhaal te sleuren en blijken de beschrijvingen belangrijke aanwijzingen te bevatten.

Inferno leest heel vlot weg,. Ik heb niet op het puntje van mijn stoel gezeten en door de veelheid van informatie had ik af en toe de neiging stukken over te slaan. Met andere woorden: een prima boek, maar voor mij is de magie wel uitgewerkt.

21 november 2013

Decemberstress? Geen last van hoor!

Ik zit met stijgende verbazing op allerlei blogs te lezen over mensen die zich nu al vreselijk druk maken over de maand December en zijn feestdagen. Als je dat zo ziet, is er weinig feestelijks aan die hele maand en slaakt iedereen een zucht van opluchting wanneer het januari is.

Ik snap dat niet.

Ik kijk altijd erg uit naar deze periode.
Ten eerste omdat ik bijna altijd twee weken vrij ben (heerlijk!).
Ten tweede omdat ik Kerst en Oud/Nieuw een hele gezellige tijd vindt, waarbij voor ons heel weinig 'moet' en veel 'kan'. Omdat mijn moeder haar kinderen het liefst op Tweede Kerstdag om zich heen heeft (zodat ze kan genieten van een heerlijk rustige Eerste Kerstdag met een kerkdienst en zingen op TV), is Eerste Kerstdag een dag voor onszelf (mijn schoonouders zijn al lang geleden overleden). In de week daarvoor hebben we dan al zitten kijken wat we willen gaan doen en wat we willen eten. Van het eten maken we nooit veel poeha; in ieder geval geen extravagante, luxe dingen die we anders ook niet eten. Daar zou je alleen al stress van krijgen: iets moeten koken wat je nog nooit eerder hebt klaargemaakt. Niet aan beginnen, is mijn devies :-).
Dus: simpel, lekker en gezellig, met net dat beetje extra aandacht waardoor het toch net iets meer is dan een gewoon aardappel-groente-vlees-gerecht.

Met Oud en Nieuw blijven we meestal thuis, soms met soms zonder bezoek. Toastjes, lekker kaasje en wat nootjes en lekkers te drinken. Klaar. En om middernacht even de straat op om de buren gelukkig nieuwjaar te wensen.

En Sint? Dat vind ik een echt kinderfeest wat ik vroeger in ons gezin altijd met heel veel plezier gevierd heb. Maar we zijn met zijn tweetjes en hebben er geen van beiden behoefte aan om dat nog te vieren.

Maarre, in ons huis dus geen kerst/feeststress! En daar voel ik me prima bij :-). Genieten van een mooie, zinvolle periode en een goed moment om stil te staan bij wat is geweest en hoopvol het nieuwe jaar in te gaan.

Heb jij last van Decemberstress? Kijk dan eerst eens waardoor dat komt. Wordt er teveel van je verlangd? Moet je naar hot en her rennen om iedereen tevreden te houden? Waarom?
Kies voor dat wat je echt belangrijk vindt en bepaal hoeveel tijd je daarvoor hebt c.q. over hebt. En kijk dan wat dus niet kan. En: leer NEE zeggen.

Fijne voorbereiding van de feestdagen gewenst!




17 november 2013

Recensie: Schuilplaats - Linda Jansma

Linda Jansma (1967) stuurde op 12-jarige leeftijd al haar eerste manuscript naar een uitgever. Het boek werd niet uitgegeven, maar de positieve feedback gaf voeding aan haar schrijflust. Nadat ze in 2009 hoog scoorde bij een schrijfwedstrijd, volgde al gauw een contract met uitgeverij De Crime Compagnie (voorheen Verbum Crime), waar haar debuut Caleidoscoop verscheen. Inmiddels is met Schuilplaats haar vierde thriller verschenen en is ze bezig met de afronding van haar vijfde boek.

Linda Jansma staat er om bekend dat ze graag actuele, maatschappelijke thema's in haar boeken verwerkt. Voor Schuilplaats heeft ze gekozen voor het onderwerp Pleegzorg. Er zijn zoveel verhalen te vertellen: van de pleegmoeder, het pleegkind, van de hulpverlener van Bureau Jeugdzorg en niet te vergeten van de biologische ouders.

In Schuilplaats schetst de auteur een goed beeld van het werk van pleegzorg. Ze heeft zich duidelijk verdiept in het onderwerp en weet de mooie en minder mooie kanten helder naar voren te brengen. Dat wordt verpakt in een verhaal dat weinig dramatisch begint op het moment dat Mayke en Han, die op een grote boerderij in Friesland wonen, wordt gevraagd crisisopvang te bieden aan drie zusjes, de 14-jarige Nikki, die weigert te spreken, peuter Nadine en baby Noelle. Mayke en Han zijn gepokt en gemazeld in het bieden van zorg aan uit huis geplaatste kinderen en geven al jarenlang liefdevol onderdak aan zes andere pleegkinderen. Natuurlijk laten ze de zusjes niet in de kou staan.
Het verleden van de hoofdpersonen klopt echter steeds nadrukkelijker aan de deur en de spanning loopt langzaam op. Dan verdwijnt één van hun pleegkinderen en wordt op hun erf een moord gepleegd.

Er spelen verschillende verhaallijnen, die, samen met de vele personages, wel wat vragen van het inlevingsvermogen van de lezer. Maar dat doet aan het leesplezier niets af. Het verhaal is goed opgebouwd en niet alleen de problemen van de kinderen worden mooi verwoord; ook hun positieve kanten krijgen ruim de aandacht. Alle protagonisten, met name Mayke, komen goed voor het voetlicht, zodat het gemakkelijk is je in hen in te leven. In een alles verklarende finale met een onverwacht slot komen alle plotlijnen tenslotte samen.

Waar de auteur met haar derde boek, Houvast, meer de actiekant was opgegaan, heeft ze met Schuilplaats weer de hoek van de psychologische thriller gekozen. Niet ten onrechte, dit is naar mijn mening toch meer haar forte. Linda Jansma heeft zich ontwikkeld tot een echte topper op het Nederlandstalige thrillergebied naar wier volgende boeken reikhalzend wordt uitgezien.

11 november 2013

Recensie: Verloren mensen - Mirjam Rotenstreich

Mirjam Rotenstreich (1959) is schrijfster en stelde diverse bloemlezingen en boeken over literatuur samen. In 2002 schreef zij haar eerste roman: Salieristraat no. 100. Na de dood van haar zoon Tonio (waarover haar man A.F.Th. van der Heyden zijn roman Tonio schreef) schreef zij het boek Verloren mensen, waarin de thema's verlies en vrijheid centraal staan.

Abbi Mandelbaum en haar zuster Zissel hebben een moeizame jeugd gehad, als kinderen van twee Joodse overlevenden van de concentratiekampen uit de Tweede Wereldoorlog. Beide ouders zijn de verschrikkingen nooit te boven gekomen, en door het boek heen geeft de auteur een schokkend beeld van wat dat voor het gezin Mandelbaum heeft betekend.
Na de dood van haar ouders gaat Abbi naar Zwitserland, naar de plek waar de familie vroeger veel plezierige gezinsvakanties heeft doorgebracht. In eerste instantie denkt ze een gezellige vakantieflirt te kunnen hebben met haar huisbaas Philip. Ze is door hem gebiologeerd maar zijn denkbeelden en verhalen choqueren haar steeds meer. Temeer daar hij haar voorspelt dat zij Zwitserland niet levend zal verlaten. De dreiging wordt steeds reëler tot zij geen kant meer op kan.

Rondom de thema's verlies en vrijheid heeft Mirjam Rotenstreich een fascinerend verhaal geschreven van angst en dreiging maar ook van moed en overleving. Maar wat is overleven wanneer je het verleden niet achter je kunt laten, wanneer je slachtoffer blijft? Kun je je noodlot ontlopen of ben je gedwongen, zoals Philip de filosofie van Nietzsche belijdt, de eeuwigdurende terugkeer van hetzelfde te ondergaan? Moet je in angst blijven leven of kun je zelf je lot bepalen?
Pas wanneer deze vragen beantwoord zijn, is er een toekomst voor de overlevenden weggelegd.

Verloren mensen: het zijn de mensen die niet kunnen leven met hun verleden. De essentie van het boek is: je kunt in het verlies blijven hangen en je leven komt tot stilstand, of je worstelt je er bovenuit en krijgt weer zicht op de toekomst.

Verloren mensen is geschreven als een spannende roman, waarmee Rotenstreich een breed publiek zal aanspreken. Vanwege het thema geen simpel boek, maar door de soepele schrijfstijl leest het als een trein. Af en toe haperde het spannende gedeelte wat doordat actiemomenten niet tot volle ontplooiing kwamen, maar er zat voldoende vaart in het verhaal om dat op te kunnen vangen. Boeiend boek met een aangrijpende thematiek.


(recensie geschreven voor crimezone.nl)