Miss Communicatie is het eerste boek dat ik van Astrid Harrewijn heb gelezen en ik moet zeggen: het smaakt naar meer. Astrid schrijft al langere tijd en nadat zij de Jill Mansell-schrijfwedstrijd van het tijdschrift Flair en uitgeverij Sijthoff won in 2006, is ze zich daar meer en meer op gaan richten. Miss Communicatie is haar vijfde boek en het eerste deel in een trilogie rondom drie vriendinnen.
Miss Communicatie is de twitternaam van Didi, journaliste, bijna dertig en samenwonend met twee vriendinnen in een oud studentenhuis in Utrecht. Ze heeft net een nieuwe baan bij het opinieblad De Week en zit nog in haar proeftijd wanneer ze een coverstory mag schrijven rondom social media. Als twitterfanaat stort ze zich hier helemaal op. Wanneer ze toevallig hoort van een paar meiden die vrij plotseling met twitteren zijn gestopt gaat ze als rechtgeaarde nieuwsgierige journaliste op onderzoek uit, waarbij ze meer overhoop haalt dan haar lief is.
Miss Communicatie is een vermakelijk, licht en luchtig boek, zoals het een chicklit betaamt. Door een beetje misdaad toe te voegen geeft Harrewijn wat meer sjeu aan het verhaal. Het boek hinkt evenwel iets teveel op twee gedachten: is het een liefdesverhaal of een detective? Beide aspecten komen wat mij betreft niet helemaal goed uit de verf, hoewel naar het eind toe de spanning op beider gebied goed wordt opgebouwd. Doordat er zoveel gebeurd in het boek zit er veel vaart in, maar is het ook lastig om alle karakters goed uit te diepen. Dat geldt gelukkig niet voor Didi, waarmee je je al snel kunt identificeren: een leuke, vlotte jonge vrouw met ambities maar ook met onzekerheden en een flinke dosis humor.
Al met al kan ik zeggen dat ik Miss Communicatie met veel plezier heb gelezen en dat ik benieuwd ben naar de volgende twee delen in deze trilogie, waarbij de twee huisgenoten van Didi een prominentere hoofdrol zullen spelen. (Het eerstvolgende deel heet Miss Match en verschijnt januari 2013)