26 november 2012

Verslag: Miss Communicatie - Astrid Harrewijn


Miss Communicatie is het eerste boek dat ik van Astrid Harrewijn heb gelezen en ik moet zeggen: het smaakt naar meer. Astrid schrijft al langere tijd en nadat zij de Jill Mansell-schrijfwedstrijd van het tijdschrift Flair en uitgeverij Sijthoff won in 2006, is ze zich daar meer en meer op gaan richten. Miss Communicatie is haar vijfde boek en het eerste deel in een trilogie rondom drie vriendinnen.

Miss Communicatie is de twitternaam van Didi, journaliste, bijna dertig en samenwonend met twee vriendinnen in een oud studentenhuis in Utrecht. Ze heeft net een nieuwe baan bij het opinieblad De Week en zit nog in haar proeftijd wanneer ze een coverstory mag schrijven rondom social media. Als twitterfanaat stort ze zich hier helemaal op. Wanneer ze toevallig hoort van een paar meiden die vrij plotseling met twitteren zijn gestopt gaat ze als rechtgeaarde nieuwsgierige journaliste op onderzoek uit, waarbij ze meer overhoop haalt dan haar lief is.

Miss Communicatie is een vermakelijk, licht en luchtig boek, zoals het een chicklit betaamt. Door een beetje misdaad toe te voegen geeft Harrewijn wat meer sjeu aan het verhaal. Het boek hinkt evenwel iets teveel op twee gedachten: is het een liefdesverhaal of een detective? Beide aspecten komen wat mij betreft niet helemaal goed uit de verf, hoewel naar het eind toe de spanning op beider gebied goed wordt opgebouwd. Doordat er zoveel gebeurd in het boek zit er veel vaart in, maar is het ook lastig om alle karakters goed uit te diepen. Dat geldt gelukkig niet voor Didi, waarmee je je al snel kunt identificeren: een leuke, vlotte jonge vrouw met ambities maar ook met onzekerheden en een flinke dosis humor.
Al met al kan ik zeggen dat ik Miss Communicatie met veel plezier heb gelezen en dat ik benieuwd ben naar de volgende twee delen in deze trilogie, waarbij de twee huisgenoten van Didi een prominentere hoofdrol zullen spelen. (Het eerstvolgende deel heet Miss Match en verschijnt januari 2013)

23 november 2012

Nieuw leesvoer (november 2012)

De ijskoningin - Alice Hoffman
'Wees voorzichtig met wat je wenst. Ik weet er alles van.' De vertelster in De ijskoningin is acht jaar oud als ze in een boze bui haar moeder dood wenst, zoals kleine kinderen dat kunnen doen. Maar haar wens komt uit:die avond komt haar moeder bij een auto-ongeluk om het leven. Getraumatiseerd door de kracht van haar gedachten sluit ze zich van de wereld af en wordt ze, in haar eigen woorden, een 'ijskoningin'. En dan wordt ze getroffen door de bliksem…
(aankoop kringloopwinkel)


Onder het ijs - Melanie McGrath
Op Craig Island, een enorme ijsvlakte boven de noordpoolcirkel, zijn drie reizigers op eendenjacht. Onder hen de Inuit-gids Edie Kiglatuk, een moedige vrouw die is geboren en getogen in dit onherbergzame gebied. De twee mannen zijn toeristen die het rauwe leven op de noordpool willen ondervinden. Maar wanneer een van de jagers wordt doodgeschoten, nemen de gebeurtenissen een dramatische wending en komt Edie voor de grootste uitdaging van haar leven te staan…
(recensieboek)

Schuldebekentenis - Jess Walter 
In Schuldbekentenis voert Walter zijn heldin, rechercheur Caroline Mabry, opnieuw ten tonele, en stelt haar in een slim gevoerd spel tegenover een mysterieuze figuur die op een vrijdagavond, ogenschijnlijk in de war en met een ooglapje voor, opduikt op haar politiepost. 'Ik wil een bekentenis afleggen,' zegt hij.

Na negentien uur, waarin de vreemdeling blad na blad vult met zijn bekentenis, komt Caroline tot het inzicht dat ze niet alleen zit opgescheept met het onderzoek naar een moord, maar ook met het verhaal van twee mensenlevens die op een duistere manier met elkaar vervlochten zijn… en dat ze bovendien nog het lijk moet zien te vinden dat ergens in de stad op haar ligt te wachten.

Het resultaat is een thriller met boeiende karakters en van een adembenemende spanning. Bij tijden bloedstollend en geestig, maar door zijn aanhoudende meeslependheid heeft Schuldbekentenis het speciale en unieke kenmerk van een thriller die werkelijk origineel is.
(aankoop kringloopwinkel)
 
Riviermoorden - Jess Walter
Aan de oever van de woeste rivier die de stad Spokane (Washington) in tweeën deelt, wordt het lichaam van een jonge prostituee gevonden. En kort daarop nog een, en nog een... Algauw zijn rechercheur Caroline Mabry en haar cynische superieur, Alan Dupree, verwikkeld in een speurtocht naar een seriemoordenaar die met elke nieuwe moord brutaler lijkt te worden. Tijdens een lange, bloedige zomer, waarin de stad wordt overspoeld door lieden van de FBI - die het allemaal zo goed weten - en het hele circus van op sensatie beluste media, blijven Caroline en Dupree telkens een stap achterlopen op een gek die lijkt te willen communiceren door vrouwen te vermoorden.

De speurtocht zal uiteindelijk naar de moordenaar leiden. Maar ook naar de diepste roerselen van zowel de man die wordt gejaagd als die van de jagers. Caroline en Dupree ontkomen er niet aan enkele harde waarheden onder ogen te moeten zien omtrent hun stad, hun werk, en vooral: elkaar. Riviermoorden is het spraakmakende debuut van een romanschrijver met een ongebruikelijk diep inzicht in de menselijke psyche.
(aankoop kringloopwinkel) 

20 november 2012

Recensie: Houvast - Linda Jansma


Met haar derde boek, Houvast, is Linda Jansma (1967) definitief 'beginnend auteur' af en nestelt zij zich in de rangen van gewaardeerde en veel gelezen Nederlandse thrillerauteurs. Ze schrijft prettig leesbare, toegankelijke thrillers rondom zeer uiteenlopende maatschappelijke thema's. In Caleidoscoop bijvoorbeeld ging het om loverboys en in Tweestrijd werd huiselijk geweld bespreekbaar gemaakt. Hoewel ze als kind al verhalen schreef, is haar carrière pas goed van de grond gekomen nadat ze in 2009 hoog eindigde bij een schrijfwedstrijd. Linda schrijft, studeert Journalistiek en Nieuwe Media en volgt diverse schrijfcursussen.

In Houvast gaat het, net als in haar eerdere boeken, om een zeer eigentijdse misdaad, namelijk de kinderhandel. Kinderen uit Oost Europa worden gekidnapt of door ouders afgestaan in de hoop dat hun kind een betere toekomst tegemoet gaat. Het tegendeel is waar: ze verdwijnen vaker wel dan niet in het afschuwelijke kinderpornocircuit.
Van meet af aan spelen een drietal verhaallijnen door elkaar. Het eerste is het verhaal van dierenarts Anouk van Merwede. Haar man is negen maanden geleden verongelukt en zij probeert zo goed en zo kwaad als het gaat haar leven weer op orde te krijgen. Dan wordt een journalist vermoord, kort nadat hij contact heeft gehad met Anouks broer, die vervolgens zelf spoorloos verdwijnt. Wanneer zij op zoek gaat naar haar broer, belandt zij in een nachtmerrie: er wordt ingebroken in haar huis en er wordt een poging gedaan haar dochter te ontvoeren waarbij zijzelf ternauwernood aan de dood ontsnapt. Tussendoor lezen we hoe ver weg in Oost Europa een man in een jeep een klein meisje oppikt van straat en vervolgens meedogenloos achtervolgt wordt. Door wie, waarom? Wat doet hij daar in de binnenlanden van Roemenië?
En dan is daar nog de onbekende die Anouk stiekem in de gaten houdt. Hoewel je al gauw kunt raden wie hij is, blijft lang duister wat zijn motieven zijn. En is hij te vertrouwen?

Linda Jansma schrijft zoals we van haar gewend zijn in een vlotte en boeiende stijl waarbij de karakters goed uitgewerkt zijn en de lijn van het verhaal goed opgebouwd wordt. De cliffhangers aan het eind van de verschillende hoofdstukken dwingen de lezer als het ware om steeds verder te lezen. Toch voelde ik ook een zekere afstandelijkheid tot de plot omdat er, in tegenstelling tot de eerste twee boeken van Linda Jansma, meer actie en minder verdieping van het thema in het boek zat. Al met al heb ik genoten van Houvast en kijk ik vol verwachting uit naar het vierde boek van Linda Jansma.

14 november 2012

Recensie: Zoet als zure kersen - Claudia Schreiber


De Duitse schrijfster Claudia Schreiber (1958) heeft als journaliste gewerkt in o.a. Brussel en Moskou, maar woont en werkt sinds 1998 in Keulen en is zich volledig op het schrijven van boeken gaan richten. Voor een aantal van haar boeken heeft ze internationale prijzen gewonnen. Zoet als zure kersen is haar nieuwste boek.

De 14-jarige Annie is de hoofdpersoon van dit mooie, vermakelijke, absurde en hartverscheurende boek. Ze woont met haar uiterst labiele moeder en haar opa op het familiebedrijf, een kersenboomgaard. Haar vader is nergens te bekennen: volgens haar moeder is Annie het product van windbestuiving. Haar hele opvoeding is op zijn zachtst gezegd onconventioneel, maar Annie voelt zich er wel bij. Dan neemt haar moeder vlak voor de kersenoogst in een depressieve bui de benen en tegelijkertijd gaat haar opa er met zijn jonge vriendin vandoor. Zowel moeder als opa verwachten dat de ander wel op Annie zal passen. Ineens staat Annie er helemaal alleen voor. Ieder ander zou er doodzenuwachtig van worden, maar Annie vindt op haar impulsieve manier haar eigen weg wel.

In Zoet als zure kersen krijgt het thema geboorte en opgroeien een bijzondere uitwerking. Naast de onorthodoxe Annie maakt de lezer kennis met de 16-jarige Paula, die door de verstikkende liefde van haar ouders een heel andere jeugd kent. Beide meisjes moeten leren omgaan met de gevolgen van hun opvoeding, zonder daarbij te kunnen terugvallen op een solide basis.

Het boek leest heel gemakkelijk en naast alle heftige problemen die Annie op haar pad tegenkomt heeft het boek ook een hilarische, luchtige ondertoon waardoor het verhaal nooit te zwaar wordt. Een mooie roman. En van Annie kun je alleen maar gaan houden.

5 november 2012

Recensie: Ik, Anna - Elsa Lewin

Elsa Lewin debuteerde in1984 met 'I, Anna' in Amerika. In 1990 kwam het boek uit in Engeland en nu is de Nederlandse vertaling onder de titel Ik, Anna, uitgegeven door Signatuur Noir, de nieuwe fondslijn van uitgeverij Signatuur met 'échte literaire thrillers van hoge kwaliteit en met een originele invalshoek', zoals op de site staat te lezen.
Over de auteur is weinig meer informatie te vinden dan dat ze psychotherapeute is geweest en dat ze in New York woont. Onlangs is het boek als 'thriller noir' verfilmd door Embargo Films met Charlotte Rampling en Gabriel Byrne in de hoofdrollen.

Hoofdpersoon is de vijftigjarige Anna. Na 28 jaar huwelijk is ze door haar echtgenoot ingeruild voor een jonger exemplaar en woont ze met haar dochter in een klein appartement. Haar hele geluk en zaligheid heeft ze aan het welbevinden van manlief opgehangen en na de scheiding is ze in een diepe depressie terechtgekomen, en grijnst de eenzaamheid haar aan. Om andere mensen te ontmoeten bezoekt ze regelmatig singlefeestjes. Op één van die feestjes ontmoet ze George en ze gaat met hem mee naar huis. Wanneer ze veel later bij haar eigen appartement terugkomt ontdekt ze dat ze haar gele paraplu is vergeten en gaat terug om hem te halen.
Bernie is van middelbare leeftijd en hoofdinspecteur van politie. Een vriendelijke man die veel van zijn vrouw Linda en zoon Sean houdt. Linda weigert te accepteren dat hun zoon geestelijk gehandicapt is en verwijt Bernie dat hij niet van zijn zoon houdt en hem beperkt. Uiteindelijk gooit ze hem het huis uit omdat ze denkt dat Sean zich dan beter kan ontplooien. Wanneer hij onderweg naar zijn werk hoort van de gruwelijke moord op een man besluit hij een kijkje te nemen. In een glimp ontwaart hij een vrouw in een rode jas en met een gele paraplu en raakt door haar geobsedeerd.

Ik, Anna is naast een psychologische thriller een heel sterk, boeiend drama met prachtig neergezette hoofdpersonen. Het boek gaat over eenzaamheid, over het omgaan met omstandigheden die je leven omver gooien en je ontredderd achterlaten. En het gaat over geheimen die je krampachtig verborgen houdt om jezelf en je naasten te beschermen, maar waardoor je langzamerhand verdrinkt in een moeras van schuldgevoelens. Het taalgebruik is onopgesmukt, helder, origineel en bij vlagen beklemmend. Vanaf de proloog die eindigt met: “Als iemand het begrijpt, bewijst dat misschien wel dat ik geleefd heb. Dat ik ertoe deed. Ik was iemand die pijn leed. En ik deed ertoe. Ik, Anna.”, kun je niet anders dan je met huid en haar aan het verhaal overleveren. Ontzettend jammer dat Lewin niet meer heeft geschreven.
(Deze recensie is geschreven voor www.crimezone.nl)