30 juni 2014

Het Boschhuis - Pauline Broekema


Het BoschhuisPauline Broekema is journaliste en ik ken haar alleen van haar reportages bij het NOS-journaal. Met haar kenmerkende stem en gedegen verhalen weet ze me meestal te boeien en brengt ze interessante stukjes Nederland in de huiskamers. Toen dan ook haar familiekroniek Het Boschhuis werd aangeboden bij 'Een perfecte dag voor literatuur' wist ik zeker: dat boek wilde ik lezen.

Het boek ademt geschiedenis; niet alleen van de familie van Broekema, maar ook van het Nederland en haar gewesten uit de 19e en 20e eeuw. Op indringende en gedetailleerde wijze, via de levens van haar overgrootouders, tabakspionier Frans Jan en Jannetje Ter Beek, vertelt Broekema over het leven in Indië. Veel te vlug naar mijn zin wordt het verhaal weer opgepakt in Bilthoven, waar het gezin Ter Beek zich settelt nadat het om gezondheidsredenen terug moest keren naar Nederland.

Daarna wordt een sprong in de tijd gemaakt naar de donkere jaren voor en tijdens de oorlog waarbij de nadruk word gelegd op de jongste twee kinderen van het gezin van de jongste zoon van Frans Jan en Jannetje: Joke (de moeder van Broekema) en Pieter, die als twintiger in het verzet terechtkomt en in 1944 door de Duitsers wordt gefusilleerd. Het leven wordt voor het gezin Ter Beek nooit meer hetzelfde.

Pauline Broekema raakt geïntrigeerd door haar familieverhaal wanneer ze na de dood van haar moeder allerlei papieren en boeken vindt waarvan haar moeder ooit heeft gezegd dat ze daar iets mee moet gaan doen. En dan is daar het schilderij van haar moeder als jong meisje; wat ligt er in die blik verscholen? Haar moeder kon het zelf niet meer vertellen omdat ze al vroeg alzheimer kreeg. Wat volgt is een jarenlange zoektocht naar de geschiedenis van haar familie, wat resulteert in deze mooie en met liefde samengestelde kroniek. Het is het verhaal van één familie tegen de achtergrond van de wereldgeschiedenis, die synoniem kan staan voor veel verhalen van andere families.

De schrijfstijl is zeer aangenaam en leest heel vlot. De karaktertekening is sterk; je ziet de personen zo voor je. Wanneer ik aan Pauline Broekema denk, denk ik aan de sfeervolle reportages die zij maakt voor het NOS journaal. Die sfeer trof ik ook aan in Het Boschhuis; interessant, zonder poespas, met oog voor detail. Het boek is een lijvige familiekroniek geworden waarbij ik wel moet aantekenen dat door de continue stroom aan informatie – hoe boeiend ook – het me af en toe ook wel eens duizelde en ik het boek even aan de kant moest leggen. Door de inbedding in de wereldgeschiedenis is Het Boschhuis niet alleen interessant voor de naaste familie maar voor iedereen die belang stelt in (de recente) geschiedenis.

Ik heb Het Boschhuis gelezen voor 'Een perfecte dag voor literatuur' van NotJustAnyBook. Klik op de link voor meer blogrecensies.