Het oeuvre van Patrick
Conrad (Antwerpen, 1945) is groot en zeer divers. Hij is auteur van
romans en thrillers, schrijft scenario's voor films, is dichter,
beeldend kunstenaar en filmregisseur. Deze kunstenaar avant la lettre
heeft zich op veel terreinen een ware meester getoond en is met
prijzen overladen. Waar hij in 1963 debuteerde met een dichtbundel,
schrijft hij vanaf 1990 voornamelijk thrillers. Voor Starr ontvangt
hij in 2007 de Diamanten Kogel.
Walker is een oud-paratrooper die getraumatiseerd uit de strijd in Rwanda is teruggekeerd en in Antwerpen zijn boekantiquariaat drijft. Hij heeft sinds kort weer last van nachtmerries over zijn tijd in Afrika en is daarvoor onder behandeling van een therapeut. Zijn voornaam is Johnnie en, zoals hij zelf zegt, zijn vader had hem waarschijnlijk Jack genoemd wanneer zijn achternaam Daniels zou zijn geweest. Daarmee is de toon van het boek aardig gezet. Bij vlagen absurdistisch en humoristisch, handelt het toch om een serieuze zaak: de bloedige moord op de ontrouwe ex-vriendin Louisa van Johnnie Walker. Wanneer zij in zijn bed wordt vermoord, is hij bang er de schuld van te krijgen. Hij wacht de gang der zaken niet af en gaat zelf op zoek naar de moordenaar van Louisa.
Walker speelt zich af in de late jaren 80 van de vorige eeuw in een volksbuurt in Antwerpen. Naast de hoofdpersoon voert de auteur een nogal divers samengestelde groep personages ten tonele, die voornamelijk dient als zeer kleurrijke achtergrond voor de meer duister geportretteerde Walker. Deze groep bestaat o.a. uit een oude hoer (Mustang Sally), een oude acteur die ooit als kindsterretje een rolletje heeft gehad (Dirk 'De Niro'), een ex-baron die continu Oscar Wilde citeert, 'Prinkler Wins', die zo genoemd wordt omdat hij aan een soort omgekeerd Alzheimersyndroom leidt, waardoor hij steeds meer geheugen krijgt en zijn luisteraars en de lezers verveelt met steeds uitgebreidere encyclopedische monologen, en een minimalistisch kunstenaar die de grote leegte exposeert.
Het verhaal is één grote metafoor en het hangt van complexen en thema's aan elkaar, waarvan het Oedipuscomplex wel de meest herkenbare is. De zoon verliest zijn vader en zijn moeder – waarvan hij steeds weer hoopt dat ze hem zal helpen – laat hem al van jongs af aan in de steek. Thema's als liefde, verraad op alle fronten en vertrouwen worden door Conrad tot een donker drama samengeperst in een scherpe misdaadroman. Voeg daarbij nog een dandy commissaris die wordt geassisteerd door een inspecteur die bij voorkeur T-shirts met uitdagende teksten draagt, en het gevaar dat het boek in een slapstick verandert is reëel. Toch weet Conrad de touwtjes strak in handen te houden en brengt hij het verhaal tot een vlammend einde. Maar niet voordat ook de Belgische maffia een duit in het zakje heeft gedaan en het aantal doden per hoofdstuk lijkt te stijgen.
Walker is geen recht toe, recht aan thriller, maar een misdaadroman noir. Voor de echte liefhebber van dat genre is dit een must read. Het heeft mij enige moeite gekost om er aan te wennen, maar ik ben gaan genieten van het heerlijke Vlaamse taalgebruik, de schilderachtige figuren en de boeiende figuur van Johnnie Walker zelf.
Het verbaasde mij trouwens wel hoe een gelouterd auteur als Patrick Conrad zo betrekkelijk anoniem kan blijven, ook binnen een gremium als Hebban/Crimezone. Dan vraag ik me af welke pareltjes er nog meer onder de korenmaat verborgen zijn. Ik ben in ieder geval blij dat deze parel de aandacht kan krijgen die hij verdient!
Gelezen als recensieboek voor Hebban/Crimezone.
Walker is een oud-paratrooper die getraumatiseerd uit de strijd in Rwanda is teruggekeerd en in Antwerpen zijn boekantiquariaat drijft. Hij heeft sinds kort weer last van nachtmerries over zijn tijd in Afrika en is daarvoor onder behandeling van een therapeut. Zijn voornaam is Johnnie en, zoals hij zelf zegt, zijn vader had hem waarschijnlijk Jack genoemd wanneer zijn achternaam Daniels zou zijn geweest. Daarmee is de toon van het boek aardig gezet. Bij vlagen absurdistisch en humoristisch, handelt het toch om een serieuze zaak: de bloedige moord op de ontrouwe ex-vriendin Louisa van Johnnie Walker. Wanneer zij in zijn bed wordt vermoord, is hij bang er de schuld van te krijgen. Hij wacht de gang der zaken niet af en gaat zelf op zoek naar de moordenaar van Louisa.
Walker speelt zich af in de late jaren 80 van de vorige eeuw in een volksbuurt in Antwerpen. Naast de hoofdpersoon voert de auteur een nogal divers samengestelde groep personages ten tonele, die voornamelijk dient als zeer kleurrijke achtergrond voor de meer duister geportretteerde Walker. Deze groep bestaat o.a. uit een oude hoer (Mustang Sally), een oude acteur die ooit als kindsterretje een rolletje heeft gehad (Dirk 'De Niro'), een ex-baron die continu Oscar Wilde citeert, 'Prinkler Wins', die zo genoemd wordt omdat hij aan een soort omgekeerd Alzheimersyndroom leidt, waardoor hij steeds meer geheugen krijgt en zijn luisteraars en de lezers verveelt met steeds uitgebreidere encyclopedische monologen, en een minimalistisch kunstenaar die de grote leegte exposeert.
Het verhaal is één grote metafoor en het hangt van complexen en thema's aan elkaar, waarvan het Oedipuscomplex wel de meest herkenbare is. De zoon verliest zijn vader en zijn moeder – waarvan hij steeds weer hoopt dat ze hem zal helpen – laat hem al van jongs af aan in de steek. Thema's als liefde, verraad op alle fronten en vertrouwen worden door Conrad tot een donker drama samengeperst in een scherpe misdaadroman. Voeg daarbij nog een dandy commissaris die wordt geassisteerd door een inspecteur die bij voorkeur T-shirts met uitdagende teksten draagt, en het gevaar dat het boek in een slapstick verandert is reëel. Toch weet Conrad de touwtjes strak in handen te houden en brengt hij het verhaal tot een vlammend einde. Maar niet voordat ook de Belgische maffia een duit in het zakje heeft gedaan en het aantal doden per hoofdstuk lijkt te stijgen.
Walker is geen recht toe, recht aan thriller, maar een misdaadroman noir. Voor de echte liefhebber van dat genre is dit een must read. Het heeft mij enige moeite gekost om er aan te wennen, maar ik ben gaan genieten van het heerlijke Vlaamse taalgebruik, de schilderachtige figuren en de boeiende figuur van Johnnie Walker zelf.
Het verbaasde mij trouwens wel hoe een gelouterd auteur als Patrick Conrad zo betrekkelijk anoniem kan blijven, ook binnen een gremium als Hebban/Crimezone. Dan vraag ik me af welke pareltjes er nog meer onder de korenmaat verborgen zijn. Ik ben in ieder geval blij dat deze parel de aandacht kan krijgen die hij verdient!
Gelezen als recensieboek voor Hebban/Crimezone.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten