15 december 2014

Het labyrint - Sigge Eklund

Het Labyrint door Sigge Eklund | Een Boek Review


Martin en Åsa, Tom en Katja. Vier levens die verscheurd worden op het moment dat de 11-jarige Magda, dochter van Martin en Åsa, verdwijnt. Op het moment dat het gebeurde, zaten Martin en Åsa in een restaurantje vlakbij huis te eten. Tussendoor gingen ze thuis even kijken hoe het met hun dochter ging. Tot ze bij de volgende check niet meer thuis is. Het huis is leeg, Magda is weg en blijft weg. Het leven van Martin en Åsa stort in elkaar, evenals hun huwelijk. Tom is obsessief gericht op zijn baas, Martin, en doet er alles aan om hem te behagen. Zal het hem lukken Magda terug te vinden? Zijn ex-vriendin Katja is verpleegkundige op de school van Magda; ook zij speelt haar eigen rol in het geheel.

Niet chronologisch komen alle partijen – behalve Magda – aan het woord. We leren ze van binnen en van buiten kennen. Flamboyante uitgever Martin, psychologe Åsa die helemaal doordraait na het verlies van Magda, Tom die Martin volledig naar de ogen kijkt – zozeer zelfs dat hij zijn eigen identiteit opgeeft om zoveel mogelijk op Martin te lijken. En verpleegkundige Katja, die zich zorgen maakte om Magda's gedrag op school.

Het boek zwerft heen en weer van tegenwoordige tijd naar het verre en minder verre verleden en van personage naar personage. Ik vond het een verwarrend boek en heb lang getwijfeld of ik het wel een goed boek vind. Het is boeiend maar ook afstotend. Er bleef een zekere afstand tot de karakters; ondanks het heftige onderwerp had ik niet echt binding met hen.

De titel slaat op het labyrint in het bos waar Magda graag naar toe ging, maar ook op het labyrint aan gevoelens en wegen, hetzij doodlopend, hetzij elkaar kruisend, maar allemaal leidend naar het waarom van de verdwijning van Magda, waarmee de schrijver ons confronteert. Een labyrint is een plek waar je de oplossing kunt vinden of kunt verdwalen. Ik heb de juiste weg in dit labyrint nog niet gevonden, maar misschien is dat nou net de bedoeling geweest van Sigge Eklund.

Sigge (Sigvard Viggo) Eklund (1974) is auteur, producer en scriptschrijver van TV-series. Hij heeft romans en filmscripts geschreven, maar zijn tot nu toe best gewaardeerde boek is het autobiografische 'It's 1988 and it just began snowing' uit 2005. 'Het labyrint' is het eerste boek van Eklund dat in het Nederlands is vertaald.

Ik heb dit boek gelezen als recensie boek voor 'Een perfecte dag voor literatuur' van NotJustAnyBook. Hier lees je meer over het boek en vind je links naar de recensies van andere bloggers.

15 november 2014

Etta & Otto & Russell & James - Emma Hooper


OmslagHooperklein.jpg


De Canadese Emma Hooper is een liefhebber van zowel muziek als literatuur. Die liefde heeft ze gecombineerd in de studie 'Musico-Literary' aan de universiteit van East-Anglia (Engeland). Momenteel geeft ze les aan de Bath Spa University. Daarnaast reist ze rond met haar muzikale project 'Waitress for the Bees' over dinosaurussen en insecten en speelt ze in diverse bands. Etta & Otto & Russell & James is haar debuutroman.

Otto, begon de brief, in blauwe inkt, Ik ben weg. Ik heb nog nooit het water gezien, dus daar ben ik heen. Maak je geen zorgen, ik heb de wagen voor jou laten staan. Ik loop wel. Ik zal proberen te onthouden terug te komen.
(altijd)

je,

Etta.
Wanneer de 83-jarige Etta haar huis verlaat om naar het oosten van Canada te gaan wandelen, ruim 3200 km naar de zee die ze nog nooit heeft gezien, denk je in eerste instantie: wat mankeert haar! En wat mankeer Otto, haar man, die alleen de wereldbol erbij pakt om te kijken hoe ze zal lopen en vervolgens papier-maché dieren gaat maken. Hij schrijft haar brieven – net als vroeger; brieven die nooit verstuurd worden maar wachten op haar terugkeer.
Gaandeweg het verhaal slaat verwondering om in bewondering en in ontroering en ga je als lezer helemaal op in hun geschiedenis.

Die begint ruim zestig jaar eerder wanneer de 17-jarige Otto en zijn jeugdvriend Russell op school in de klas komen bij onderwijzeres Etta, die van hun leeftijd is. Otto meldt zich aan het begin van de Tweede Wereldoorlog in het leger en begint een briefwisseling met Etta, die steeds intiemer wordt. Russell blijft thuis omdat hij door een ongeluk met een tractor slecht ter been is.
Op het moment dat Etta op reis gaat, weg van Otto en weg van Russell, neemt haar beginnende dementie steeds grotere vormen aan en vloeien heden en verleden als een trage stroom in elkaar over.

In deze prachtige roman komen zowel Etta als Otto als Russell aan het woord met hun herinneringen, emoties en lang vervlogen dromen. Emma Hooper heeft met dit boek een magnifieke roman neergezet, groots in zijn eenvoud en met liefdevolle pen geschreven. Haar werk leest als poëzie, met hier en daar grote witte vlakken wanneer er maar 1 of een paar regels op een pagina staan. Net als bij muziek is dit volgens Emma Hooper noodzakelijk om een rustmoment te creëren, waarin je het voorgaande kunt laten bezinken voor je je gaat richten op wat komen gaat.
De fysieke reis van Etta en de geestelijke reis van Otto, die zijn verleden als soldaat in de Tweede Wereldoorlog onder ogen moet zien, eindigt volgens Emma Hooper voor iedere lezer anders. Wat is waarheid? In een interview zegt ze hierover: 'vertrouw op de conclusies die je zelf trekt.'

Ik heb dit boek mogen lezen voor 'Een perfecte dag voor literatuur' van NotJustAnyBook.

Gelezen boeken 2014



Ik ga ook in dit jaar weer bijhouden welke boeken ik gelezen heb. Gewoon voor mezelf, omdat ik van lijstjes houd :-) en wellicht is het voor jou als bezoeker van dit blog een bron van inspiratie. Want er verschijnen zoveel boeken en er is zoveel moois dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet! Bij bijna alle boeken kun je doorklikken naar mijn reactie op het boek. De boeken met een R erachter zijn recensieboeken.

Ik verheug me op een mooi leesjaar!

001. Charles Street 44, Danielle Steel
002. Gelukkige mensen lezen en drinken koffie - Agnès Martin-Lugand (R)
003. De drie levens van Tomomi Ishikawa - Ben Constable (R)
004. Nachtmerries - Sharon Bolton (R)
005. Een mooie dag om te sterven - R.J. Ellory
006. De Afstammeling- Almar Otten
007. De zelfmoordclub - Arto Paasilinna
008. De dood van de nachtegaal - Kaaberbol & Friis (R)
009. Val - Tupla M (R)
010. Koortsmeisje - Elisabeth Östnäs (R)
011. Twee zomers - Michael Berg

012. IJstijd - Maartje Wortel (R)
013. Vals beeld - Elvin Post
014. Een doorn in het oog - Julie Hastrup
015. De blinde vlek - Julie Hastrup (R)
016. Stoner - John Williams (R)
017. Heller - Michael Berg (R)
018. Wat ik weet - Julie Berry (R)
019. Paniek op de Haarlemmerdijk - Joop van Riessen
020. Evenbeeld - Marianne & Theo Hoogstraten
021. Vraag niet waarom - Simone van der Vlugt
022. Een vrouw op 1000 graden - Hallgrímur Helgason
023. In mijn bloed - Lisa Unger
024. Lexicon - Max Berry
025. Het Boschhuis - Pauline Broekema
026. Moddergraf - Lupko Ellen
027. Dubbele leugens - Mary Higgins Clark
028. Doelwit - Linda Jansma
029. Contract - Lars Kepler
030. Zomer van verraad - James Patterson
031. De jacht - Patricia Snel
032. Vertrouw mij - Elizabeth Berg
033. Op weg naar de sterren- Elizabeth Berg

034. Hollands Siberië - Marriët Meester (R)
035. Alibi - Martine Kamphuis (R)
036. De evolutie van een huwelijk - Rebekka W.R. Bremmer (R)
037. Het duister - Ingrid Black
038. 61 uur - Lee Child (herlezing)
039. De erfenis van Elizabeth - Kirsty Wark (R)
040. Etta & Otto & Russell & James - Emma Hooper (R)










10 november 2014

Walker - Patrick Conrad



Het oeuvre van Patrick Conrad (Antwerpen, 1945) is groot en zeer divers. Hij is auteur van romans en thrillers, schrijft scenario's voor films, is dichter, beeldend kunstenaar en filmregisseur. Deze kunstenaar avant la lettre heeft zich op veel terreinen een ware meester getoond en is met prijzen overladen. Waar hij in 1963 debuteerde met een dichtbundel, schrijft hij vanaf 1990 voornamelijk thrillers. Voor Starr ontvangt hij in 2007 de Diamanten Kogel.

Walker is een oud-paratrooper die getraumatiseerd uit de strijd in Rwanda is teruggekeerd en in Antwerpen zijn boekantiquariaat drijft. Hij heeft sinds kort weer last van nachtmerries over zijn tijd in Afrika en is daarvoor onder behandeling van een therapeut. Zijn voornaam is Johnnie en, zoals hij zelf zegt, zijn vader had hem waarschijnlijk Jack genoemd wanneer zijn achternaam Daniels zou zijn geweest. Daarmee is de toon van het boek aardig gezet. Bij vlagen absurdistisch en humoristisch, handelt het toch om een serieuze zaak: de bloedige moord op de ontrouwe ex-vriendin Louisa van Johnnie Walker. Wanneer zij in zijn bed wordt vermoord, is hij bang er de schuld van te krijgen. Hij wacht de gang der zaken niet af en gaat zelf op zoek naar de moordenaar van Louisa.

Walker speelt zich af in de late jaren 80 van de vorige eeuw in een volksbuurt in Antwerpen. Naast de hoofdpersoon voert de auteur een nogal divers samengestelde groep personages ten tonele, die voornamelijk dient als zeer kleurrijke achtergrond voor de meer duister geportretteerde Walker. Deze groep bestaat o.a. uit een oude hoer (Mustang Sally), een oude acteur die ooit als kindsterretje een rolletje heeft gehad (Dirk 'De Niro'), een ex-baron die continu Oscar Wilde citeert, 'Prinkler Wins', die zo genoemd wordt omdat hij aan een soort omgekeerd Alzheimersyndroom leidt, waardoor hij steeds meer geheugen krijgt en zijn luisteraars en de lezers verveelt met steeds uitgebreidere encyclopedische monologen, en een minimalistisch kunstenaar die de grote leegte exposeert.

Het verhaal is één grote metafoor en het hangt van complexen en thema's aan elkaar, waarvan het Oedipuscomplex wel de meest herkenbare is. De zoon verliest zijn vader en zijn moeder – waarvan hij steeds weer hoopt dat ze hem zal helpen – laat hem al van jongs af aan in de steek. Thema's als liefde, verraad op alle fronten en vertrouwen worden door Conrad tot een donker drama samengeperst in een scherpe misdaadroman. Voeg daarbij nog een dandy commissaris die wordt geassisteerd door een inspecteur die bij voorkeur T-shirts met uitdagende teksten draagt, en het gevaar dat het boek in een slapstick verandert is reëel. Toch weet Conrad de touwtjes strak in handen te houden en brengt hij het verhaal tot een vlammend einde. Maar niet voordat ook de Belgische maffia een duit in het zakje heeft gedaan en het aantal doden per hoofdstuk lijkt te stijgen.

Walker is geen recht toe, recht aan thriller, maar een misdaadroman noir. Voor de echte liefhebber van dat genre is dit een must read. Het heeft mij enige moeite gekost om er aan te wennen, maar ik ben gaan genieten van het heerlijke Vlaamse taalgebruik, de schilderachtige figuren en de boeiende figuur van Johnnie Walker zelf.
Het verbaasde mij trouwens wel hoe een gelouterd auteur als Patrick Conrad zo betrekkelijk anoniem kan blijven, ook binnen een gremium als Hebban/Crimezone. Dan vraag ik me af welke pareltjes er nog meer onder de korenmaat verborgen zijn. Ik ben in ieder geval blij dat deze parel de aandacht kan krijgen die hij verdient!

Gelezen als recensieboek voor Hebban/Crimezone.

Alibi - Martina Kamphuis



Martine Kamphuis (1963) studeerde geneeskunde en heeft zich daarna gespecialiseerd in de psychiatrie en dan met name de behandeling van mensen met gedragsproblemen. Daarnaast is ze sinds 2006 actief als auteur, waarbij ze thrillers voor volwassenen afwisselt met jeugdboeken. Alibi is haar nieuwste boek en zoals de cover suggereert het eerste deel in een serie.

De lezer is één van de weinigen die te weten komt wat de exacte naam is van hoofdpersoon WP: Wynona Post. Voor praktisch iedereen houdt ze die verder verborgen; collega's en vrienden kennen haar alleen als WP. Ze is bijna afgestudeerd psychologe en behandelt zelfstandig een aantal cliënten. Eén van hen, Josje, vertelt tijdens therapie over de moord op een studente tijdens een ontgroening. WP wordt gegrepen door het verhaal en onder het mom van een onderzoek naar ontgroeningen, zoekt ze naar de moordenaar van de jonge studente Belle. WP bijt zich graag in een onderwerp vast, is eigengereid en een vechter – geen verkeerde eigenschappen maar ze halen niet altijd het beste in mensen naar boven. Al speurend gaat ze doelbewust haar eigen weg, goede raad en fatsoensnormen negerend wanneer haar dat beter uitkomt. Ze realiseert zich niet dat ze daardoor ook de aandacht van de moordenaar op zich richt.

Kamphuis heeft niet de meest voor de hand liggende hoofdpersoon gekozen: een psychologe,hoewel ze hierbij wel dichtbij haar eigen vakgebied is gebleven. Je verwacht bij een psychologe een bepaald type: goede luisteraar, empathisch vermogen, goede raadgever. WP is in opleiding en ontbeert nog een aantal van deze typeringen. Ze is hard, fel, maar ook onzeker en sluit zich af voor de buitenwereld. Een vat vol tegenstrijdigheden, wat ze zelf voor een groot deel wijt aan haar opvoeding door hippie-achtige ouders. Daardoor is ze een buitenbeentje geworden die liever observeert dan aan het leven deelneemt.

Alibi is blijkbaar het eerste deel in een serie rondom psychologe WP, aangezien op de cover staat dat dit deel 1 is. Dat doet mij deugd omdat ik WP graag beter wil leren kennen. Dit boek diende als interessante kennismaking. Het verhaal was boeiend maar echt diepgang zat er (nog) niet in. Wel werd de spanningsboog goed opgebouwd en heb ik het boek met veel plezier gelezen, hoewel de uiteindelijke moordenaar geen verrassing was.
Naast WP wordt een aantal andere hoofdpersonen geïntroduceerd, zoals collega Joachim en politieman Hans de Rijk. Nu staan de spelers gepositioneerd, klaar voor volgende avonturen. Wat mij zal benieuwen is of de auteur WP qua karakter kan laten groeien, zowel in haar werk als privé. Als dat zo is, dan kunnen we met deze protagonist nog een paar boeiende thrillers verwachten.

Gelezen als recensieboek voor Hebban/Crimezone

De erfenis van Elizabeth - Kirsty Wark



Kirsty Wark (1955) is van origine TV-presentator en journaliste. Ze werkt voor de BBC, waar ze het prestigieuze Newsnight presenteert. Ze heeft een aantal grote interviews op haar conto staan met onder andere Margaret Thatcher, Madonna, Toni Morrison en Donna Tartt. Daarnaast heeft ze gespeeld in televisiedrama's en films. Momenteel maakt ze documentaires voor de BBC. Met haar debuutroman 'De erfenis van Elizabeth' heeft ze een nieuwe stap gezet in haar carrière.

'De erfenis van Elizabeth' is een hartverwarmende en boeiende roman. Elizabeth Pringle is een oude, doodgewone vrouw die verknocht is aan haar thuis op het mooie Schotse eiland Arran. Via haar eigen woorden, die zij opschrijft om met zichzelf in het reine te komen en de balans van haar leven op maken, volgt de lezer haar levensloop met de vele hoogte- en dieptepunten en komen we te weten waarom ze zich min of meer van de buitenwereld heeft afgesloten. Wanneer ze op 95-jarige leeftijd sterft, laat ze haar huis en goederen na aan de haar onbekende Anna Morrison. Waarom?

Elizabeth's verhaal is niet nieuw, maar het is een aangrijpend verhaal, waarvan je af en toe stil wordt van meeleven of van onbegrip over de beslissingen die ze neemt.

Martha is de dochter van Anna Morrison. Zij moet ook in het reine zien te komen met haar bestaan. Ze is ruim dertig, heeft een moeizame relatie met haar jongere zus, haar relatie met de flamboyante Andrew is net op de klippen gelopen en ze draagt praktisch alleen de zorg voor haar dementerende moeder. Ze raakt in de ban van Elizabeth en gaat gedreven op zoek naar de reden waarom het huis aan haar moeder is nagelaten. Daarbij ontdekt ze meer dan ze had verwacht.

In afwisselende hoofdstukken raken de levens van Elizabeth en Martha steeds meer met elkaar vervlochten. De karakters – ook van de bijfiguren die diepgang geven aan het verhaal, zoals de zachtaardige Bea, de verzorgster van Anna, de mannen Saul en Niall die zo verschillend als ze zijn, bevriend raakten met Elizabeth en zo een brug vormen tussen haar en Martha – worden prachtig neergezet en goed uitwerkt. De eenzaamheid van Elizabeth en het verdriet van Martha die moet toezien hoe haar moeder steeds verder van haar wegglijdt in de dementie, zijn diep invoelbaar. Maar het is niet allemaal kommer en kwel, er is ook plaats voor vreugde en liefde. Net zoals in het gewone leven van iedereen.

Het boek boek is te vatten in een aantal thema's, zoals de relatie tussen moeders en dochters, liefde en verdriet, maar eigenlijk moet je dat als lezer maar gewoon loslaten en genieten van het mooie proza van Kirsty Wark. Waarbij je als extraatje naast de levensverhalen wordt getrakteerd op liefdevolle beschrijvingen van het mooie Schotse eiland Arran en haar habitat. Dit is een debuut dat er mag zijn.

Ik lees Nederlands (2014)

In 2013 heeft Judith van De Boekblogger de uitdaging 'Ik lees Nederlands' georganiseerd. Omdat ik voornamelijk vertaalde boeken lees, vond ik dit een leuke manier om eens wat meer auteurs van eigen bodem te ontdekken. Dus: hup, me ingeschreven en lezen. Ik had me ingeschreven voor 10 boeken maar het zijn er uiteindelijk 20 (!) geworden. Een deel hiervan is te danken aan de recensieboeken die ik van verschillende kanten toegestuurd kreeg; de Nederlandse auteurs waren in 2013 zeer productief!

In 2014 wordt de uitdaging georganiseerd door Inge van Inge leest. Ik heb toch even getwijfeld of ik me weer aan zou melden maar ik dacht: ach, waarom niet? Het is me het afgelopen jaar zo goed bevallen en ik heb nog wel wat boeken van Nederlandstalige oorsprong in mijn boekenkast met ongelezen boeken staan.
Dus: de stoute schoenen aangetrokken en me aangemeld. Ik ga weer voor 20 boeken - welke het worden weet ik nog niet. Maar ik zal ook op dit blog mijn resultaat bijhouden. Benieuwd hoe het lijstje er uitziet op 31 december 2014!


#01: De afstammeling - Almar Otten
#02: Twee zomers - Michael Berg

#03: Vals beeld - Elvin Post
#04: IJstijd - Maartje Wortel
#05: Paniek op de Haarlemmerdijk - Joop van Riessen
#06: Het Boschhuis - Pauline Broekema
#07: Zielloos - Corine Hartman
#08: Moddergraf - Lupko Ellen
#09. Vraag niet waarom - Simone van der Vlugt

#10. Walker - Patrick Conrad
#11. De evolutie van een huwelijk - Rebekka W.R. Bremmer
#12. Alibi - Martine Kamphuis
#13. Hollands Siberië - Marriët Meesters



30 oktober 2014

De evolutie van een huwelijk - Rebekka W.R. Bremmer

De evolutie van een huwelijk

Rebekka W.R. Bremmer (1977) heeft Taal- en Cultuurstudies gestudeerd en (de expressie van) taal is waar ze zich voornamelijk mee bezig houdt. Ze was drama docent en regisseur en heeft muziektheaterstukken voor basisscholen en een toneelstuk (Kafka's harem) geschreven. Na haar debuut Eb (2012) is nu haar tweede roman verschenen: De evolutie van een huwelijk.

Het boek begint als een gewone roman, maar daarna gebruikt de auteur een methode die niet veel gebruikt wordt om een verhaal vorm te geven: dezelfde gebeurtenissen worden afwisselend door de verschillende hoofdpersonen verteld. Dat geeft een heel intiem maar ook overweldigend beeld. Er zijn geen bijfiguren, alleen maar hoofdpersonen die allemaal dezelfde gebeurtenissen op hun eigen manier beleven. En tussen alle invalshoeken door ontwikkelt zich het boeiende verhaal van de evolutie van een huwelijk.

De kiem van de hele geschiedenis ligt in het verleden, wanneer Bastiaan en Masha een koppel worden en Masha ook Freek ontmoet, de broer van Bastiaan. De overweldigende aantrekkingskracht tussen Masha en Freek maar krijgt geen vervolg wanneer Freek als fotograaf over de wereldbol gaat zwerven en zich na verloop van tijd vestigt in Nieuw-Zeeland en daar trouwt. Wanneer hij met zijn vrouw en pasgeboren baby naar Nederland komt voor een expositie van zijn werk, moeten nieuwe keuzes gemaakt worden.

'De evolutie van een huwelijk' is een prachtige roman over familiebanden, liefde en trouw, met scherpe observaties, ongemakkelijke emoties, en verborgen agenda's. Wat vermoedt de vrouw van Freek? Is Bastiaan echt de goedige, naïeve echtgenoot? Allerlei zijlijnen passeren, waardoor de karakters van de personages af en toe fel uitgelicht worden. Literatuur versus beeldende kunst, woord tegenover daad, wat is belangrijk? Waar kun je je in verliezen? Dochter Anna Karen vindt woorden niet waarheidsgetrouw: 'Een beeld zegt meer dan duizend woorden...... een beeld was een geheel, een beschrijving een half beeld'. Terwijl moeder Masha zich lijkt vast te bijten in literatuur en blind lijkt geworden voor wat er om haar heen gebeurt.

Het taalgebruik is elegant en tegelijkertijd to the point. Ondanks de vele perspectiefwisselingen en herhalingen van dezelfde gebeurtenissen wordt er geen woord teveel gebruikt en evolueert de lezer mee met het verhaal. Heden en verleden, gisteren en morgen vloeien daarbij in elkaar over.
Als intermezzo spelen de kinderen hun eigen rol. Ook hier is de tegenstelling groot: de afhankelijkheid en het vertrouwen van de baby van Freek en Shannon tegenover de onafhankelijkheid van grotere kinderen, die met vallen en opstaan hun eigen weg leren gaan.

Het boek is zeer de moeite waard met daarbij de kleine kanttekening dat het in het begin wel even doorbijten is. De abrupte overgangen naar de verschillende tijden en personages en de vele gedachtenkronkels die tussen haakjes als terzijdes in het verhaal zijn ingeweven, maakt dat je, zeker in het begin wanneer je hier nog niet aan gewend bent, volop geconcentreerd moet blijven. Maar daarna kun je je alleen maar verliezen in de levens van Bastiaan, Masha, Freek en Shannon en hun dochters.

Ik ben blij dat ik het boek heb mogen lezen als pre-read voor 'Een perfecte dag voorliteratuur'.

9 oktober 2014

Hollands Siberië - Marriët Meester

Hollands Siberië


Veenhuizen, voor mij een bekende klank. In mijn jeugd woonde ik een paar dorpen verderop. Als er een gevangene was ontsnapt, ging dat als een lopend vuurtje rond. De onrust duurde gelukkig nooit lang.

Ondanks dat ik wist dat er een gevangenis was in Veenhuizen, heb ik me eigenlijk nooit echt verdiept in de hele geschiedenis van dit complex. Waarom was het opgezet; wie werden er in eerste instantie heen gestuurd; hoe was de huisvesting etc. Daarom was ik blij met de mogelijkheid dit boek van Marriët Meester over Veenhuizen te lezen.

'Hollands Siberië' wordt verteld vanuit het gezichtspunt van de middelbare pastoor Pex, die naar het complex wordt gestuurd om de katholieke bewoners bij te staan. Dat is gelijk de beperking van het boek, omdat het vrij eendimensionaal verteld wordt. En toch grijpen de gebeurtenissen je bij de keel. De behandeling van de 'verpleegden' – de arme sloebers die naar Veenhuizen werden gestuurd om heropgevoed en gesticht te worden – en de deplorabele omstandigheden waaronder ze moesten werken komen juist via de milde ogen van de pastoor hard binnen. En dit speelde zich slechts zo'n 70 – 80 jaar geleden af!

De pastoor komt over als een redelijk naïeve, menslievende man met een brede en realistische kijk op de wereld. Voor zijn tijd en beroep is hij trouwens aardig modern: de homosexuele relatie tussen zijn kok en zijn koster vindt hij heel normaal. Door zijn ogen volgen we een aantal jaren het wel en wee van de verpleegden en de ambtenaren en hun gezinnen binnen deze gesloten gemeenschap en – na de Tweede Wereldoorlog – de omvorming tot strafkamp annex gevangenis. Toch had er voor mij wat meer verdieping in het verhaal gebracht mogen worden. Zoals al eerder gezegd, blijft het allemaal eendimensionaal en krijgen de overige personages weinig tot geen invulling. Daardoor wordt het ondanks het schrijnende onderwerp geen boek dat je aangrijpt. Wel een boek dat je kan aanzetten om eens verder in de geschiedenis van Veenhuizen te duiken. Tegenwoordig is het terrein een museum; ik heb het een aantal jaren geleden bezocht en was zeer onder de indruk. Voor meer informatie: www.gevangenismuseum.nl.

Om terug te keren bij het boek: dat is bij vlagen schokkend, moralistisch maar ook humoristisch en met veel gevoel voor historie geschreven. Ik heb, mede omdat ik uit de streek kom, het boek met veel plezier gelezen. Misschien binnenkort nog eens een bezoek plannen wanneer ik weer in het noorden ben.



15 augustus 2014

Vraag niet waarom - Simone van der Vlugt


Simone van der Vlugt (Hoorn, 1966) schreef in 2004 haar thrillerdebuut en is inmiddels een gelouterd auteur met een rijk geschakeerd oeuvre. Haar boeken zijn genomineerd geweest voor o.a. De Gouden Strop en de NS Publieksprijs en ze heeft diverse prijzen gewonnen waaronder de Crimezone Award voor beste Nederlandstalige thriller voor Op klaarlichte dag. Ze heeft verschillende genres uit haar pen laten vloeien, waaronder jeugd- en reisboeken, maar is bij het grote publiek voornamelijk bekend vanwege haar thrillers. In eerste instantie waren dit stand alones, maar nu heeft zij zich ook gewaagd aan een serie politiethrillers rond de Alkmaarse politierechercheur Lois Elzinga.

Vraag niet waarom is inmiddels het derde deel in de serie met Lois Elzinga in de hoofdrol.
Het verhaal begint met een niet fatale steekpartij op een parkeerplaats van een supermarkt. Vervelend voor het slachtoffer, maar nog niet direct dramatisch. De spanning loopt op wanneer kort daarop nog twee personen worden neergestoken, waarbij een dode valt. Niets lijkt de slachtoffers met elkaar te verbinden, wat het werk voor Lois en haar partner Fred extra moeilijk maakt.

Simone van der Vlugt weet vanaf het begin de lezer te boeien met een prettige, soepele schrijfstijl waarmee ze je al gauw aan de haak heeft. Net zoals Lois en Fred begrijp je niets van het waarom en puzzel je mee over de motieven. Dat is een sterke kracht van Van der Vlugt die ik ook eerder al in bijvoorbeeld 'De Reünie' had opgemerkt.
Naast de misdaadcomponent is er ook ruimte voor de ontwikkeling van de personages. Zo komt de lezer meer te weten over de niet zo gelukkige jeugd van Lois, wat zijdelings ook een link heeft naar het thrillerdeel van het boek. De overgangen zijn soepel en logisch en het geheel ademt een hedendaagse, herkenbare sfeer. Ik ken Alkmaar zelf niet, maar kan me voorstellen dat de beschrijvingen van de stad (waar de auteur tegenwoordig ook zelf woont) een extra positieve factor zijn voor mensen die deze plaats wel kennen.

Vraag niet waarom is een boeiende, vlot lezende politiethriller waarin veel aandacht is voor het pure recherchewerk. Simone van der Vlugt houdt van gedegen research voor haar werk – dat vindt ze feitelijk het leukste onderdeel van het schrijven van een nieuw boek – en dat blijkt ook uit het geloofwaardige karakter van haar plot. Voor de liefhebbers van spannende boeken is Vraag niet waarom een geheide aanrader voor de vakantiekoffer.

Recensie geschreven voor Hebban/Crimezone 

17 juli 2014

Lexicon - Max Barry


Taal: wat kun je er allemaal mee doen? Wat doen woorden met mensen? Kun je mensen beïnvloeden met taal en zelfs dingen laten doen die ze anders niet zouden doen? Kun je zelfs zover gaan dat je je hierin kunt bekwamen en zodoende macht kunt uitoefenen? En wat zijn daarvan de consequenties?

Lexicon beantwoordt deze vragen, en meer......

De start van het boek is overrompelend en de spanning zit er gelijk goed in. Helaas voldeed het vervolg van het verhaal niet helemaal aan mijn verwachtingen, die waren gebaseerd op de interessante en aantrekkelijke cover van het boek. Waar in het begin de vaart er goed in zit, bekroop mij verderop in het verhaal verwarring: bij de switch van hoofdstukken, waarbij ook vaak van hoofdpersoon en van tijd werd gewisseld, was het af en toe puzzelen waar het ook al weer over ging. Met name in de tweede helft zakte het boek voor mij als een plumpudding in elkaar. Het verhaal boeide me niet meer en ik kon het gedrag van de personages niet meer volgen.

Het gedeeltelijke SF-gehalte van het verhaal doet daar niets aan af. Ik vind dat wel een leuk gegeven in een thriller, maar sommige dingen werden zo breedvoerig uitgesponnen (zoals de schooljaren van Emily) dat het alle vaart uit het verhaal haalde en de spanningsboog tot nul reduceerde. Jammer.

Desalniettemin moet ik zegen dat de schrijfstijl van Max Barry mij wel bevalt. Het boek leest vlot en gemakkelijk. Het onderwerp van het boek vind ik goed gekozen. Taal is één van de meest belangrijke zaken die we hebben en dan is het leuk om te lezen hoe je dat kunt ge- en misbruiken.

Dit boek heb ik gelezen als Leesclubboek voor Crimezone.
 

30 juni 2014

Het Boschhuis - Pauline Broekema


Het BoschhuisPauline Broekema is journaliste en ik ken haar alleen van haar reportages bij het NOS-journaal. Met haar kenmerkende stem en gedegen verhalen weet ze me meestal te boeien en brengt ze interessante stukjes Nederland in de huiskamers. Toen dan ook haar familiekroniek Het Boschhuis werd aangeboden bij 'Een perfecte dag voor literatuur' wist ik zeker: dat boek wilde ik lezen.

Het boek ademt geschiedenis; niet alleen van de familie van Broekema, maar ook van het Nederland en haar gewesten uit de 19e en 20e eeuw. Op indringende en gedetailleerde wijze, via de levens van haar overgrootouders, tabakspionier Frans Jan en Jannetje Ter Beek, vertelt Broekema over het leven in Indië. Veel te vlug naar mijn zin wordt het verhaal weer opgepakt in Bilthoven, waar het gezin Ter Beek zich settelt nadat het om gezondheidsredenen terug moest keren naar Nederland.

Daarna wordt een sprong in de tijd gemaakt naar de donkere jaren voor en tijdens de oorlog waarbij de nadruk word gelegd op de jongste twee kinderen van het gezin van de jongste zoon van Frans Jan en Jannetje: Joke (de moeder van Broekema) en Pieter, die als twintiger in het verzet terechtkomt en in 1944 door de Duitsers wordt gefusilleerd. Het leven wordt voor het gezin Ter Beek nooit meer hetzelfde.

Pauline Broekema raakt geïntrigeerd door haar familieverhaal wanneer ze na de dood van haar moeder allerlei papieren en boeken vindt waarvan haar moeder ooit heeft gezegd dat ze daar iets mee moet gaan doen. En dan is daar het schilderij van haar moeder als jong meisje; wat ligt er in die blik verscholen? Haar moeder kon het zelf niet meer vertellen omdat ze al vroeg alzheimer kreeg. Wat volgt is een jarenlange zoektocht naar de geschiedenis van haar familie, wat resulteert in deze mooie en met liefde samengestelde kroniek. Het is het verhaal van één familie tegen de achtergrond van de wereldgeschiedenis, die synoniem kan staan voor veel verhalen van andere families.

De schrijfstijl is zeer aangenaam en leest heel vlot. De karaktertekening is sterk; je ziet de personen zo voor je. Wanneer ik aan Pauline Broekema denk, denk ik aan de sfeervolle reportages die zij maakt voor het NOS journaal. Die sfeer trof ik ook aan in Het Boschhuis; interessant, zonder poespas, met oog voor detail. Het boek is een lijvige familiekroniek geworden waarbij ik wel moet aantekenen dat door de continue stroom aan informatie – hoe boeiend ook – het me af en toe ook wel eens duizelde en ik het boek even aan de kant moest leggen. Door de inbedding in de wereldgeschiedenis is Het Boschhuis niet alleen interessant voor de naaste familie maar voor iedereen die belang stelt in (de recente) geschiedenis.

Ik heb Het Boschhuis gelezen voor 'Een perfecte dag voor literatuur' van NotJustAnyBook. Klik op de link voor meer blogrecensies.

15 mei 2014

Een vrouw op 1000° - Hallgrímur Helgason

Ze was ooit mooi, nu is ze uitgeteerd door longemfyseem.
Ze heeft in de mooiste huizen gewoond, nu slijt ze haar laatste levensdagen in een oude garage.
Ze heeft overal ter wereld gedanst, nu kunnen haar benen haar niet meer dragen.
Ze komt uit een roemruchte IJslandse familie,nu kijkt niemand meer naar haar om.
Het enige dat ze wil is voor Kerst sterven en gecremeerd worden in een oven die gegarandeerd 1000 graden heet is.....

'Een vrouw op 1000° ' is een prachtige roman, waarin we van de hak op de tak door het leven van Here Björnsson springen. Maar telkens keren we terug in het heden, waarin zij op de dood wacht, door haar longemfyseem afhankelijk van de zorg van anderen. Zij, die onafhankelijkheid hoog in het vaandel had staan.

Het boek is niet bepaald een feelgoodroman, maar één die je meesleept door de wereld van Here en de geschiedenis van de 20e eeuw. Van IJsland via het Duitsland in oorlog naar Argentinië tot ze tenslotte weer thuiskomt in IJsland. Al lezend wordt het duidelijk hoe ze van een jong, levenslustig meisje is geworden tot de harde, cynische, rauwe dame die de lezer haar levensverhaal tot het bittere einde toe vertelt.

Vanaf de allereerste bladzijde heeft het boek – en dan met name hoofdpersoon Here – mij geboeid. Here is geen gemakkelijk persoon om mee mee te leven, maar eigenlijk ben ik stiekem een beetje van haar gaan houden. Zij deed mij denken aan een oudere dame die ik ken en die op sommige punten ook ongeveer zo'n levenshouding heeft. Prachtmens, maar geen gemakkelijk mens. Zo is Here ook. De schrijfstijl, waarbij Here de lezer rechtstreeks lijkt aan te spreken, is indringend en trekt je steeds verder mee in het verhaal.

Toch is het ook geen gemakkelijk boek om te lezen. Deels door de eerder genoemde rauwheid, maar ook door de grote sprongen heen en weer in de tijd waardoor je soms heel even de draad van het verhaal kwijt bent. Maar de doorzetter wordt beloond met een boek van uitzonderlijk hoog niveau. Laat je op voorhand niet afschrikken door het grote aantal bladzijden (541), maar dompel je onder in de levensverhalen van Here Björnsson. Ik ben in ieder geval blij dat ik het heb mogen lezen in het kader van 'Een perfecte dag voor literatuur' van NotJustAnyBook.

De IJslandse auteur Hallgrímur Helgason (1955) is een veelzijdig man: schrijver, schilder, cartoontekenaar, essayist. Hij heeft gestudeerd aan de Art Academy of Iceland en later aan de Academy of Fine Arts in München. Hij heeft inmiddels meer dan 20 solo exposities gehad in o.a. IJsland, Boston en Parijs. Zijn debuutroman 'Hella' verscheen in 1990, waarna hij een omvangrijk oeuvre heeft gecreëerd. 'Een vrouw op 1000°' is zijn jongste roman, waarvan de rechten inmiddels aan meer dan 12 landen verkocht zijn.


2 april 2014

Nieuw leesvoer (april 2014)


Doelwit - Linda Jansma
Als Judi op een nacht op haar woonboot wordt overvallen, ontsnapt ze ternauwernood aan de dood. De dader ontkomt, maar Judi weet wie het is. Drie jaar geleden moest ze voor hem vluchten en onderduiken in Amsterdam, nadat ze zijn zus Leila had geholpen te ontkomen aan de dodelijke eerwraak van haar familie. De politie gelooft haar niet wanneer ze zegt dat hij weer terug is. Zelfs als Leila zwaargewond in het ziekenhuis belandt en haar zoontje Cem verdwijnt, is er niemand die Judi serieus neemt. Helemaal op zichzelf aangewezen besluit ze het heft in eigen hand te nemen en Cem terug te halen. Maar hierbij onderschat Judi de moordlustigheid van de persoon die koste wat kost wraak wil.