Enjoy the little things in life.....

Het is zo gemakkelijk om aan het einde van een jaar, wanneer je geneigd bent terug te kijken, alleen de problemen te zien, de dingen die niet zo lekker liepen of de ruzie die je met iemand hebt gehad. Maar hoe zit het met die andere, veel leukere dingen, die je je graag wilt herinneren? Ik heb eens iets gezien over een pot die je kunt vullen met briefjes waar je alles op schrijft wat je leuk hebt gevonden en dat je aan het eind van het jaar die pot omkeert en de briefjes gaat lezen. Zodat je je weer die prachtige dag herinnert, of dat onverwachte bezoek van een vriendin die je al een tijdje niet hebt gezien, of dat boeket bloemen dat je voor jezelf hebt gekocht omdat je trots was op jezelf.

Dit stukje blog wordt mijn virtuele pot met positieve berichten. Hij zal niet elke dag gevuld worden, maar ik hoop dat er op 31 december 2014 een aantal hele mooie herinneringen uit zullen komen.

15 januari
Vanavond zijn we naar het concert van De Dijk met Sinfonietta geweest! Erg goed, erg mooi, alleen het geluid had iets beter van kwaliteit mogen zijn. Maar dat lag volledig aan de zaal en niet aan de artiesten.
We hebben genoten - en natuurlijk gelijk de CD besteld die van de concertreeks gemaakt wordt :-).


7 januari
Sinds een tijdje heb ik steeds meer de neiging om lekkere baksels te gaan maken, als in: koekjes, cakes e.d. Maar er komt nog weinig uit mijn handen vanwege tijdgebrek en inspiratiegebrek. Nu was ik afgelopen week in de bieb en daar zag ik een boek waarbij het water me gelijk in de mond liep: 1001 cupcakes koekjes en andere zoete zonden. Hmmmmmm, maar dit is geen boek om te lenen maar om te hebben :-). Dus gelijk op de site van het dikke blauwe mannetje gekeken en daar werd hij 2ehands aangeboden voor een aantrekkelijk prijsje. Dus besteld en gisteren kwam hij binnen! Mooi! Lekkere dingen! Ik denk dat ik dit weekend maar eens 'los' ga met meel, boter, eieren en de oven....

1 januari
Een dag met een sterretje. Het jaar begint gelijk goed. Een prachtige dag, zon en lekker fris. We hebben een wandeling gemaakt door het mooie Lockhorsterbos en daarna zijn we via de Arkemheenpolder naar de camping gereden. 2 hazen zien spelen, heel veel ganzen en andere vogels die aan het foerageren waren en een prachtig uitkijkje over de Eem.
Op de camping was alles in orde; de caravan was kurkdroog en stond er goed bij.
Een heerlijk begin van het nieuwe jaar!

Leef!

Er zijn slechts twee dagen in het jaar waarop niets gedaan kan worden. De ene noemen we gisteren en de andere noemen we morgen. Vandaag is de juiste dag om lief te hebben, te geloven, te doen en vooral om te leven.

(Dalai Lama)

De zin van stilte

Er was een eenzame monnik die op een dag bezoek kreeg van enkele mensen. Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte en meditatie had.  De monnik, die net met een emmer water haalde uit een diepe bron, stopte zijn werkzaamheden en zei: ‘Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?’...
De mensen tuurden naar het water en zeiden: ‘We zien helemaal niets.’

Enige tijd later herhaalde de monnik zijn vraag. ‘Kijk weer in de bron. Wat zien jullie nu?’
De mensen keken weer en zeiden opgetogen: ‘We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!’

‘Dat is de kracht van de stilte,’ legde de monnik uit. ‘Ik was water aan het putten en daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte van meditatie zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten. ‘

Enige tijd later zei de monnik weer: ‘Kijk nu nog een keertje in de bron. Wat zien jullie nu?’ De bezoekers tuurden naar de bron en riepen uit: ‘Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!’ ‘Juist,’ beaamde de monnik, ‘als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte en meditatie, kun je de grond van alles aanschouwen.’

Verhaal uit: De kleren van de yogi

Never Underestimate the Power of Nature!

Op Twitter volg ik de mooie plaatjes van een site die laat zien hoe mooi de aarde kan zijn. Vandaag werd ik getroffen door dit plaatje, dat onder de noemer 'Never Underestimate the Power of Nature' werd geplaatst:

Dit plaatje had ik echt even nodig om me te realiseren dat, hoezeer het ook lijkt dat er een laag beton boven je hoofd gestort is waar je niet doorheen kunt beuken, er altijd een weg naar boven is. Hard er tegen in gaan heeft geen zin. Doorzetten, blijven hopen en ervoor gaan, dat opent de weg naar licht, lucht en ruimte.

Food for thoughts

Wanneer je in een slechte periode in je leven zit,

betekent dat niet dat het leven slecht is.

Laat de mensen maar kletsen...

Ter inspiratie.....

Op een dag gingen vader en zijn zoon op reis. Vader gaf er zelf de voorkeur aan te lopen en zette zijn zoon op de rug van de ezel. Zo gingen zij op weg tot zij een paar mensen tegenkwamen die zeiden: 'Zie daar de wereld op zijn kop. De jeugd heeft geen respect meer voor de ouderdom. Die gezonde jongen rijdt op een ezel, terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruit komt.'

Toen de jongen dit hoorde stond hem het schaamrood op de kaken. Hij stapte af en stond erop dat zijn vader verder zou rijden. Zo liepen ze voort, vader op de ezel en de jongen te voet. Even later kwamen ze weer mensen tegen die zeiden: 'Moet je dat zien! Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen.'

Na dit verwijt draaide de vader zich naar zijn zoon en zei: 'Kom, dan zullen we samen op de ezel rijden.' Zo vervolgden ze hun weg, tot zij mensen tegenkwamen die zeiden: 'Kijk, dat arme beest! Zijn rug zakt door onder het gewicht van hen beiden, wat een dierenbeulen!'

Daarop zei vader tot zijn zoon: 'Laten we afstappen. Het is beter dat we allebei te voet gaan, dan kan niemand ons nog verwijten maken.' Zo liepen ze verder achter hun ezel. Tot een stel voorbijgangers wederom commentaar leverde: 'Zie wat voor dwazen er op de wereld zijn. Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten.'

Vader draaide zich om naar zijn zoon en zei: 'Je hebt het gezien, mijn zoon. Hoe je je ook gedraagt, op- en aanmerkingen zullen er altijd zijn in overvloed. Volg daarom altijd wat je eigen hart je ingeeft.'

Verhaal toegeschreven aan Aesopus (zesde eeuw voor Christus).

Aanklacht

Luister Christen,
Ik was hongerig en jij vormde een actiegroep en bediscussieerde mijn honger.
Ik dank je.

Ik was in de gevangenis en stil sloop jij weg naar de kapel in je kelder en bad om mijn vrijlating.
Ik dank je.

Ik was naakt en ernstig ben je nagegaan en heb je gediscussieerd of mijn naaktheid wel ethisch was.
Ik dank je.

Ik was ziek en jij knielde en dankte God voor jouw eigen gezondheid.
Ik dank je.

Ik was dakloos en jij preekte tot mij over geestelijk onderdak en de liefde van God.
Ik dank je.

Ik was eenzaam en verlaten en je liet me alleen om voor mij te gaan bidden.
Ik dank je.

Jij bent vroom en bij God.
Maar ik, ik ben nog steeds hongerig, alleen, naakt, ziek en gevangen, dakloos en koud.