Anne West (1974) is een Nederlandse
schrijfster die al als tiener begon met schrijven. Naast het
schrijven van boeken in verschillende genres (fantasy, chicklit en
verhalen) werkt ze als praktijkbegeleidster van leerlingen die een
opleiding tot helpende en verzorgende volgen in een verpleegtehuis.
In Superchef maken we kennis met
de 31-jarige Esther van Tulden die vastzit in een uitzichtloos
baantje als telemarketeer. Ze haat het werk en ze haat haar
leidinggevende. Ze is single nadat ze uit een vreselijke relatie is
gekomen en ze is al zeven jaar verliefd op de onbereikbare
instellingskok Vincent. Wanneer Esther en Vincent elkaar onverwacht
weer ontmoeten blijkt hij nog steeds onbereikbaar, ondanks dat hij
inmiddels een restaurant heeft geopend dat haar naam draagt. Dat moet
toch iets betekenen? Maar Vincent houdt de boot af. Als ze dan ook
nog eens haar baantje verliest, is ze de wanhoop nabij. Door vrienden
gesteund, stort ze zich met hart en ziel in een kookwedstrijd die op
televisie uitgezonden wordt; koken kan ze immers als de beste! Dan
gebeurt het ergste wat haar kan gebeuren: haar onbereikbare held
blijkt jurylid te zijn van de wedstrijd en haar enge ex-vriend is net
als zij deelnemer. Ze is van de regen in de drup gevallen. Hoe vecht
ze zich hier doorheen?
Superchef is geschreven in een
gezellige humoristische schrijfstijl die een glimlach om je mond
tovert. Je vliegt door het eerste deel van het boek en leeft mee met
Esther. Hoewel ik haar ook wel eens door elkaar wilde schudden omdat
ze zo opging in haar overweldigende zelfmedelijden. In het vervolg
wordt duidelijk welke invloed haar ex-vriend op haar heeft gehad en
begint de sympathie voor Esther de boventoon te voeren. Zal zij zich
op tijd kunnen herpakken om niet de grote liefde, die langs
ongedachte pad haar hart binnensluipt, willens en wetens de rug toe
te keren?
Anne West speelt op een leuke manier in
op de heersende hausse aan realityprogramma's door de lezer een
combinatie van Masterchef en Big brother voor te schotelen. Daar had
wat mij betreft meer strijd en pit in verwerkt mogen worden. Nu
blijft het allemaal vrij oppervlakkig en, afgezien van Esther, zijn
de personages onderbelicht en zonder veel diepgang. Het geheel is
ondanks dat het plezierig leest (te) licht en luchtig, als slagroom
uit een spuitbus: lekker zoet en het smaakt ook nog ergens naar. Maar
wat overblijft is opgeklopte lucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten