Marelle Boersma (1957) is een auteur die 'schrijft over het verborgen leed in de samenleving'. Het zijn verhalen die zomaar kunnen gebeuren en soms ook zijn gebeurd. Sinds 2005 verschijnen haar thrillers met de regelmaat van de klok. Momenteel werkt ze aan haar achtste boek, waarbij haar lezers op interactieve manier kunnen meedenken en meebeslissen over de inhoud van het verhaal. Naast het schrijven van boeken verzorgt Marelle Boersma columns en geeft ze lezingen en workshops.
In Moederziel snijdt ze andermaal een actueel thema aan: mantelzorg. Bij dit soort zorg is per definitie sprake van afhankelijkheid en verschil in positie tussen zorgverlener en zorgvrager. Dat dat niet altijd positief uitwerkt en welke schrijnende gevolgen dat kan hebben, wordt op indringende wijze in dit boek beschreven.
De door MS geplaagde Myrna Klaver woont ondanks haar beperkingen tevreden in haar eigen huis. Ze is zelfs weer verliefd aan het worden op een man die het niet erg vindt dat ze gehandicapt is; terwijl haar man haar indertijd juist vanwege haar ziekte heeft verlaten. Wanneer haar psychisch labiele dochter Josje weer thuis wil komen wonen om voor haar te zorgen, ziet ze daar eigenlijk erg tegenop omdat ze bang is haar privacy te verliezen. En ze heeft geen hulp nodig. Aan de andere kant wil ze haar dochter ook de gelegenheid bieden te laten zien dat ze wel degelijk verantwoordelijkheid kan dragen en voor haar moeder kan zorgen. De werkelijkheid is echter anders. Wanneer 'mantelzorg' verandert in 'manteldwang', raakt Myrna haar zelfstandigheid en privacy steeds meer kwijt. Maar wat ze niet ziet is dat een veel groter gevaar haar bedreigt.
Marelle Boersma verwoordt heel mooi en ontroerend hoe de relatie tussen Myrna en Josje in elkaar zit en hoe zij ondanks alle moeite die zij doen toch steeds verder uit elkaar raken. Helaas geldt dat niet voor de andere personages, die onderbelicht blijven, waardoor het verhaal geen samenhang kent. Daarnaast had ik halverwege het boek het gevoel dat de plot als los zand door mijn vingers gleed doordat gebeurtenissen geen logische bedding hadden. Ik kon er op een gegeven moment geen touw meer aan vastknopen. De onverwachte ontwikkelingen in de precaire situatie van Myrna naarmate het verhaal vorderde konden dat niet meer rechtzetten; het boek ging voor mij als een nachtkaars uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten