Recensie: Koorts - Saskia Noort

Saskia Noort (1967) heeft journalistiek en theaterwetenschappen gestudeerd. Ze heeft columns geschreven voor verschillende gerenommeerde bladen en is momenteel o.a. (samen met Jan Heemskerk) columniste voor LINDA. In 2003 verscheen haar thrillerdebuut Terug naar de kust. Koorts is haar vijfde thriller. Twee thrillers zijn inmiddels succesvol verfilmd.

In Koorts heeft Dorien net een punt gezet achter haar vijftienjarige relatie met Joost en gaat zij met haar vriendin Ellen op vakantie naar Ibiza. Direct bij aankomst storten ze zich in de feesten. Het is één groot drank- en drugsfestijn en op een gegeven moment verliezen ze elkaar uit het oog. Wanneer Dorien met een fikse kater ontwaakt, is Ellen van de aardbodem verdwenen.

Hoewel het boek in de kenmerkende vlotte en meeslepende schrijfstijl van Noort is geschreven is Koorts een flinterdun verhaal en het krijgt helaas ook nergens body. De eerste hoofdstukken zijn de boeiendste, omdat zich daar een logisch en voorstelbaar verhaal ontvouwt wanneer de lezer ontdekt wat de beide vrouwen, die elkaars complete tegenpolen zijn, in elkaar aantrekt en waarom ze samen op vakantie gaan. Ze hebben nauwelijks een voet op Ibiza gezet, wanneer ze verzeild raken in de ene na de andere party. Vanaf dat moment verliest het verhaal alle inhoud en samenhang en zakt de verwachting van suspense als een kaartenhuis in elkaar. Door middel van korte, cursieve tussenstukken en een onduidelijke misdaad wordt de illusie van een spanningsboog gecreëerd, maar ook hiermee slaagt de auteur er niet in het thrillergehalte op te krikken. Het blijft tot het voorspelbare eind allemaal zeer marginaal en het lijkt meer op een chicklit dan op een thriller. Slechts een enkele keer drijft er kortstondig wat moois boven, zoals prachtige beschrijvingen van de natuur of de bewoners van Ibiza. Maar, zoals gezegd, is de schrijfstijl zoals we van Saskia Noort gewend zijn: vlot en meeslepend. Daardoor leest het boek ondanks alles als een trein, en heb je het zo uit.

Naar mijn gevoel had er veel meer in gezeten als de karakters beter waren uitgediept. Alleen de hoofdpersoon Dorien krijgt iets meer inkleuring, waardoor de lezer zich nog enigszins met haar kan identificeren. Maar andere personages blijven praktisch volledig onderbelicht waardoor hun beweegredenen niet te volgen zijn en het verhaal aan alle kanten rammelt. Het hangt, net als het strand van Ibiza, als los zand aan elkaar.
De filmrechten voor Koorts zijn al verkocht en dat kan ik me dan wel weer voorstellen: het zal er zeer flitsend uitzien en een publiek trekken dat vooral vermaakt wil worden.

(Deze recensie heb ik voor crimezone.nl geschreven)