Uitgeverij De Crime Compagnie timmert de laatste jaren succesvol aan de weg met auteurs van voornamelijk Nederlandse bodem. Met debutant Anne Nicolai (1972) zet de uitgever een volgende stap op die route. Anne schrijft al sinds ze een pen vast kan houden, is journaliste en tekstschrijfster geweest en zorgt tegenwoordig fulltime voor haar gezin. Sinds de jaren negentig schrijft ze verhalen, waarmee ze al een aantal prijzen heeft gewonnen (zoals de Viva Verhalenwedstrijd). Met Sprakeloos verschijnt haar eerste thriller.
In Sprakeloos is het aloude adagium 'Spreken is zilver, zwijgen is goud' wel heel erg ver doorgevoerd door filosoof en wetenschapper Alex en zijn vriendin Chloe, die als journaliste bij een krant werkt. Ze zijn al 1,5 jaar bij elkaar en hebben in het begin op verzoek van Alex de afspraak gemaakt om niet met elkaar te praten: dan kan er volgens hem ook niet gelogen worden. Taal is immers de bron van alle leugens, is zijn uitgangspunt. Tot nu toe heeft dit goed gewerkt. Dan raakt Chloe betrokken bij de moord op een jong meisje, wiens beeld op onverklaarbare wijze op een foto uit het nieuwe toestel van Chloe verschijnt. Ze kan niet rekenen op de steun van Alex, die ondanks haar ontreddering blijft weigeren met Chloe te praten. Waarom? Is hij bij de moord betrokken? Hij kon immers eigenlijk als enige bij het fototoestel? Hoe anders of liever gezegd: wie anders kan die foto gemaakt hebben? De ene vraag roept onherroepelijk de andere op. Haar collega Rolf wil haar wel helpen, maar kan ze hem wél vertrouwen of heeft hij een eigen agenda?
Met Sprakeloos heeft Anne Nicolai een mooi debuut neergezet met goed uitgewerkte en geloofwaardige hoofdpersonen. Door het consequente en goede gebruik van de ik-vorm kruipt de lezer in de huid van Chloe en voelt haar gevoelens van onrust, twijfel en angst alsof hij erzelf bij is. Het vleugje bovennatuurlijke geeft het boek een extra lading mee en de oplopende spanning sluipt langzamerhand door de poriën van het verhaal. De plot en de sporen naar de dader zijn mooi met elkaar verweven. Het tweede verhaallijntje, dat redelijk voorspelbaar was, leidde mooi de aandacht af. Ik dacht halverwege te weten wie de dader moest zijn, maar werd op het eind toch nog verrast.
Ik hou niet zo van etiketjes plakken, maar dit is een typische 'vrouwenthriller' (spanning, een prettige, vrouwelijke hoofdpersoon en een beetje romantiek) die ik van harte kan aanbevelen. Dit boek mag in je vakantiekoffer niet ontbreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten