Ruim 270 bladzijden ademloos lezen verder kan ik gerust zeggen: ja! Cleave paart prachtig proza aan een afschuwelijk drama. De tegenstelling kan haast niet groter zijn. De mooie en indringende woorden sporen je aan door te lezen, maar af en toe moest ik wel ophouden door de gruwelijkheden waaraan het jonge vluchtelingetje Kleine Bij blootgesteld is geweest. Ook de Engelse Sarah komt letterlijk en figuurlijk niet ongeschonden uit de strijd. De twee zijn op elkaar aangewezen, maar beschermen ze elkaar of zijn ze tot elkaar veroordeeld door één ongezochte gebeurtenis?
Het is haast onmogelijk om het verhaal te beschrijven zonder teveel weg te geven over de inhoud. Dat zal ik dan ook niet proberen. Maar mijn emoties en reacties kan ik wel doorgeven: stille tranen uit een ooghoek, een glimlach, afschuw, kippevel, een huivering, boosheid. Het lijkt daardoor een triest en moeilijk boek. Dat is het ook, maar het is ook mooi en liefdevol. Chris Cleave zet zijn lezers heel hard aan het denken over de waarden en normen die ook op dit moment heel actueel zijn.
(Gelezen voor het prioriteitenkabinet van NotJustAnyBook)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten