Nachtmerries - Sharon Bolton

Sharon Bolton is, mede doordat zij opgroeide vlakbij de plaats waar in de jaren zestig van de vorige eeuw de ‘Moors Murderers’ hun slag sloegen, en door de angst die werd gezaaid door de Yorkhire Ripper, gefascineerd geraakt door misdaad. Ze gaat uit van het ‘worst-case’ scenario bij het bedenken van haar plots, wat heeft geleid tot haar vier eerdere thrillers, die allen zeer goed gewaardeerd werden. Nachtmerries is haar vijfde thriller.

Op het universiteitsterrein van Cambridge vindt een hoog aantal sinistere zelfmoorden plaats. Veel slachtoffers blijken vlak voor de daad nachtmerries te hebben gehad. Wanneer politievrouw Lacey Flint door rechercheur Mark Joesbury (waarmee ze eerder heeft samengewerkt en een mistige geschiedenis deelt) wordt gevraagd om in Cambridge undercover de oren en ogen van de politie te zijn, terwijl geprobeerd wordt te achterhalen wat er aan de hand is, hapt ze graag toe. Dit is een kolfje naar haar hand. Maar hoe langer ze op de campus verblijft, hoe meer ze tegen alle orders in toch betrokken raakt bij de zaak. Samen met psychiater Evi Oliver wroet ze in de summiere aanwijzingen. Dan begint ze zelf last van nachtmerries te krijgen, die haar diepste angsten blootleggen. Is zij het volgende slachtoffer? En zo ja, slachtoffer waarvan?

Sharon Bolton is voor mij een nieuwe auteur, terwijl Nachtmerries haar vijfde boek is. Een geliefd schrijfster die over het algemeen uitstekende recensies krijgt. Een aanbeveling van Tess Gerritsen op de cover, die zegt: ‘Als je één thriller leest dit jaar, zorg dan dat het deze is’. Dat was voor mij de trigger om te reageren toen door Not Just Any Book pre-readers werd gevraagd voor Nachtmerries.

Het verhaal begint ijzersterk met een als proloog vermomde epiloog waarbij Lacey op het punt staat zichzelf te pletter te gooien. Hoe is Lacey in vredesnaam in die positie gekomen?  In korte, vlot lopende hoofdstukken met veel perspectiefwisseling wordt langzamerhand duidelijk wat de achtergrond is van de zelfmoorden. De spanning loopt hierbij steeds verder op, maar het verhaal mist het raffinement, de subtiliteit, die het kenmerk is van een thriller van de bovenste plank, wat ik met zo’n aanbeveling van Tess Gerritsen toch wel verwachtte. De hoofdpersonen hebben al een voorgeschiedenis in de eerdere boeken van Bolton. Ik ken die boeken niet en de hiaten worden niet goed ingevuld. Daardoor bleven de personages voor mij vrij vlak en missen ze diepgang. Neem bijvoorbeeld Joesbury, die vooral overkomt als een volwassen puber die hunkert naar Lacey en niet als een geharde politieman die de leider is van een belangrijk onderzoek.

Daar staat tegenover dat Nachtmerries spannend is met een solide plot en een interessante en boeiende setting. De nachtmerries werden zeer beeldend beschreven. Het boek leest door de soepele schrijfstijl aangenaam vlot weg en lokt mij zeker naar een verdere kennismaking met Sharon Bolton. Maar is dit de thriller die je gelezen moet hebben dit jaar? Nee, dat predicaat vind ik te veel eer.

(Gelezen als preread voor NotJustAnyBook)