Mieke de Loof (1951) is een Vlaamse schrijfster. Nadat ze in 1982 samen met haar vader het non-fictieboek En niemand hoort je huilen schreef, duurde het tot 2004 eer ze zich opnieuw – en nu fulltime – op het schrijven stortte. Omdat ze zich interesseerde voor de filosoof Wittgenstein, die in Wenen is geboren, is ze zich in de periode van voor de Eerste Wereldoorlog gaan verdiepen en heeft ze ervoor gekozen haar cyclus van 7 historische misdaadromans met hoofdpersoon Ksaveri Ignatz rondom die tijd te laten plaatsvinden.
Een eeuw geleden zag de wereld er niet veel anders uit dan nu. Er was crisis, het volk morde, anarchisme lag op de loer, de rijken werden steeds rijker en wie niets had verloor vaak ook nog zijn laatste strohalm: huis, werk, enz. In een dergelijk klimaat ontstaan gemakkelijk misstanden die kunnen uitgroeien tot grote maatschappelijke problemen. In 1911 resulteerde dat in Wenen in een hongeropstand die hardhandig werd neergeslagen. In deze woelige periode speelt De vijand van binnen zich af.
Tijdens de opstand vindt een oude vriend van psychiater, jezuïet en spion Ksaveri Ignatz de dood. Was het een ongeluk of moord? Wanneer Ignatz begin 1914 na een jarenlange studiereis door China in Wenen terugkomt, ontdekt hij dat de dood van zijn vriend niet onderzocht is, maar in de doofpot is gestopt. Hij kan dit niet verkroppen en gaat, tegen het uitdrukkelijk bevel van zijn superieuren om er zich niet mee te bemoeien in, op zoek naar wat er zich heeft afgespeeld. Hij raakt hierbij willens en wetens betrokken bij de anarchisten die zich afzetten tegen de op de rand van de vulkaan feestende bourgeoisie. Het is mei 1914 en de eerste grote wereldbrand staat op het punt van ontvlammen.
De vijand van binnen is het vierde deel in een cyclus van zeven boeken met als hoofdpersoon de charismatische en eigenzinnige psychiater, jezuïet en spion Ksaveri Ignatz. Ondanks de zeer interessante setting in een boeiend tijdperk en met een niet alledaagse hoofdpersoon, vond ik het moeilijk om echt greep op het verhaal te krijgen. Ik vermoed dat in de voorgaande delen meer achtergrondinformatie over Ignatz en zijn entourage staat, maar omdat ik daarmee niet bekend ben vond ik het lastig met die personages voeling te krijgen.
Toch is het boek interessant om te lezen, zeker voor liefhebbers van historische romans. De auteur heeft gedegen onderzoek gedaan naar de betreffende periode en ze is in staat haar kennis op aantrekkelijke wijze over te brengen. Dit lijkt mij typisch een serie die je van het allereerste begin moet lezen om een compleet beeld te krijgen van de toen heersende mores en een goed inzicht te krijgen in de ontwikkeling van de hoofdpersonen. En eerlijk is eerlijk: De vijand van binnen is boeiend genoeg om je als lezer dat plezier te gunnen, temeer daar deze boeken diverse belangrijke prijzen - of nominaties daarvoor - hebben gekregen.
Een eeuw geleden zag de wereld er niet veel anders uit dan nu. Er was crisis, het volk morde, anarchisme lag op de loer, de rijken werden steeds rijker en wie niets had verloor vaak ook nog zijn laatste strohalm: huis, werk, enz. In een dergelijk klimaat ontstaan gemakkelijk misstanden die kunnen uitgroeien tot grote maatschappelijke problemen. In 1911 resulteerde dat in Wenen in een hongeropstand die hardhandig werd neergeslagen. In deze woelige periode speelt De vijand van binnen zich af.
Tijdens de opstand vindt een oude vriend van psychiater, jezuïet en spion Ksaveri Ignatz de dood. Was het een ongeluk of moord? Wanneer Ignatz begin 1914 na een jarenlange studiereis door China in Wenen terugkomt, ontdekt hij dat de dood van zijn vriend niet onderzocht is, maar in de doofpot is gestopt. Hij kan dit niet verkroppen en gaat, tegen het uitdrukkelijk bevel van zijn superieuren om er zich niet mee te bemoeien in, op zoek naar wat er zich heeft afgespeeld. Hij raakt hierbij willens en wetens betrokken bij de anarchisten die zich afzetten tegen de op de rand van de vulkaan feestende bourgeoisie. Het is mei 1914 en de eerste grote wereldbrand staat op het punt van ontvlammen.
De vijand van binnen is het vierde deel in een cyclus van zeven boeken met als hoofdpersoon de charismatische en eigenzinnige psychiater, jezuïet en spion Ksaveri Ignatz. Ondanks de zeer interessante setting in een boeiend tijdperk en met een niet alledaagse hoofdpersoon, vond ik het moeilijk om echt greep op het verhaal te krijgen. Ik vermoed dat in de voorgaande delen meer achtergrondinformatie over Ignatz en zijn entourage staat, maar omdat ik daarmee niet bekend ben vond ik het lastig met die personages voeling te krijgen.
Toch is het boek interessant om te lezen, zeker voor liefhebbers van historische romans. De auteur heeft gedegen onderzoek gedaan naar de betreffende periode en ze is in staat haar kennis op aantrekkelijke wijze over te brengen. Dit lijkt mij typisch een serie die je van het allereerste begin moet lezen om een compleet beeld te krijgen van de toen heersende mores en een goed inzicht te krijgen in de ontwikkeling van de hoofdpersonen. En eerlijk is eerlijk: De vijand van binnen is boeiend genoeg om je als lezer dat plezier te gunnen, temeer daar deze boeken diverse belangrijke prijzen - of nominaties daarvoor - hebben gekregen.
(recensie eerder verschenen op www.crimezone.nl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten