Griselda Molemans (1961) is een
veelzijdige vrouw. Ze studeerde archeologie en kunstgeschiedenis,
schreef een aantal non-fictieboeken, was jarenlang hèt gezicht van
Studio Sport, heeft haar eigen persbureau in de Verenigde Staten,
debuteerde in 2011 met haar eerste thriller (Oog van de naald) en
heeft met Tot op het bot haar tweede boek in dat genre
geschreven. Haar Indische roots zijn erg belangrijk voor haar en deze
vormen in haar boeken dan ook een vaste basis. De wens om alle staten
van Amerika te bezoeken combineert ze met research voor haar boeken;
hiermee slaat ze twee vliegen in één klap. Wanneer ze die wens
uitvoert, heeft ze na Tot op het bot nog een fikse reeks voor
de boeg!
In Tot op het bot is journaliste
Fay Pizarro (die ook de hoofdrol speelt in Molemans' thrillerdebuut)
verhuist naar het New Orleans van na orkaan Katrina. De wederopbouw
is in volle gang, maar ze stuit op een louche zaakje wanneer ze een
menselijk bot vindt op een begraafplaats bij een graf waar geen
botten meer horen te zijn. Wanneer na onderzoek dan ook nog blijkt
dat deze persoon niet op natuurlijke wijze om het leven is gekomen,
speurt Fay samen met twee collega-journalisten naarstig verder.
Hierbij komt ze in aanraking met voodoopraktijken, verdwenen
autopsie-rapporten, corruptie en machtsmisbruik. Wie zit hierachter
en vooral: wat willen ze? Hebben de arme mensen uit de overstroomde
wijken nog niet genoeg ellende over zich heen gehad?
Het verhaal begint met een korte
introductie over de gevolgen van orkaan Katrina voor met name de
armste inwoners van New Orleans, waarna de focus zich verlegt naar
een paar jaar later wanneer Fay een baan accepteert bij de
plaatselijke krant. Gedetailleerd komen de diverse aspecten van het
lokale leven aan bod met aandacht voor voodoo, eten en bijvoorbeeld
de begrafenisriten ter plaatse. De lezer voelt zich aan de hand
meegenomen en leert veel, maar het komt de vaart van het verhaal niet
ten goede. Daarnaast is de opbouw van de spanning veel te traag,
hoewel Molemans deze door het invoegen van tussenhoofdstukken, waarin
sprake is van misdadige praktijken, wel probeert op te voeren.
Het boek wil geen moment echt spannend
worden en zowel in verhaal als in personages zit te weinig
ontwikkeling om het als een thriller te kunnen kwalificeren,
hoogstens als een spannende roman. Maar Molemans kan wel schrijven en
door de vlotte schrijfstijl en de gedetailleerde sfeertekening over
New Orleans is het toch een prettig leesbaar en onderhoudend boek
geworden Het heeft alleen geen bite; van een Dutch-Indonesian (zoals
ze haar roots zelf kwalificeert) had ik wat meer pit, wat meer peper
verwacht. Wanneer na de erg abrupte afloop het boek wordt
dichtgeslagen, bekruipt mij daarom een licht teleurgesteld gevoel. Ik
had meer verwacht van een boek waar op de cover staat: 'Een
ijzingwekkende thriller in New Orleans'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten